ده نکته در عکاسی ورزشی برای مبتدیان
ثبت حرکات و لحظات هیجان انگیز یک مسابقه ورزشی چه فوتبال باشد چه تنیس و چه ورزش های دیگر، یک حس فوق العاده برای عکاس خواهد بود. اما پرسش اساسی اینجاست که ما هم می توانیم به کیفیت آن عکس های ورشی عالی در مجله ها و سایت های ورزشی عکاسی کنیم و در واقع به طور حرفه ای وارد عرصه عکاسی ورزشی شویم؟
در اینجا 10 نکته برای آموزش عکاسی ورزشی به عنوان یکی از محبوب ترین سبکهای عکاسی را با عکاسان تازه کار در میان می گذاریم. امیدوارم این نکات آن ها را به حرفه ای که انتخاب کرده اند علاقه مندتر کند.
لوازم مورد نیاز برای عکاسی ورزشی
شما به یک دوربین DSLR نیاز خواهید داشت. در هر صورت مهم این است که دوربینی داشته باشید که سرعت شاتر آن قابل تنطیم دستی باشد. بدون این ها، احتمال آنکه بتوانید عکس های خوبی در ژانر عکاسی ورزشی ثبت کنید، بسیار کم خواهد بود.
1- یک لنز با حداقل فاصله کانونی 200 میلی متر تهیه کنید
یک لنز با حداقل فاصله کانونی 200 میلی متر به شما این امکان را می دهد تا جزییات یک اتفاق را در یک فعالیت ورزشی ثبت کنید. بدون داشتن لنز زوم (لنزی که قابلیت تغییر فاصله کانونی را دارد و معمولاً محدوده فاصله کانونی های بیش تر از 70 میلی متر را پوشش می دهد)، نمی توانید در میان المان های مختلف در صحنه، سوژه مورد نظرتان را از دیگران جدا کنید. دو لنز تله زوم برای مبتدیان این ها هستند:
- Nikkor AF-S DX 18-300 mm f/3.5-5.6 ED VR
- Canon EF100-300mm f/4.5-5.6 USM
2- در حالت تنظیم کاملاً اتوماتیک عکاسی نکنید
این یک اشتباه معمول در بین عکاسان آماتور است. آن ها یا دوربین را در حالت اتوماتیک قرار می دهند و یا آن را در حالت های خاصی مانند “sport” و یا “action” قرار می دهند. اگرچه این تنظیمات تمام اتوماتیک ممکن است در مواردی خوب عمل کنند، اما برای حرفه ای شدن نیاز دارید که با حالت های غیر اتوماتیک و نیمه-اتوماتیک کار کنید.
3- از سرعت شاتر بالا استفاده کنید
در عکاسی ورزشی باید سرعت شاتری به اندازه کافی سریع داشته باشید، به نحوی که بتوانید اطمینان حاصل کنید این سرعت شاتر ریزترین و سریع ترین عمل ورزشکاران یک اتفاق ورزشیِ در حال رقم خوردن را ثبت خواهد کرد. به عنوان یک توصیه کلی سعی کنید به سرعت شاتر کمتر از 500/1 ثانیه نروید (سرعت شاتر را از این آهسته تر نکنید).
4- از حالتِ “الویت دیافراگم” استفاده کنید
در دوربین های DSLR معمولا پنج حالت کلی برای عکاسی وجود دارد: اتوماتیک (Automatic)، Program Automatic، الویت شاتر (Shutter Priority)، الویت دیافراگم (Aperture Priority) و تنظیم کاملاً دستی (Manual).
حالت الویت دیافراگم که در دوبین های نیکون با A و در کانن با AV نمایش داده می شود، به ما این امکان را می هد تا با تعیین اندازه بازشدگی دهانه دیافراگم، به دوربین اجازه بدهیم سرعت شاتر مناسب را انتخاب کند.
اگر دوربین شما DSLR نیست، نیازی نخواهد بود که به دیافراگم توجه کنید، در عوض باید نگران سرعت شاتر باشید که در ادامه به آن خواهیم پرداخت. هنگامی که با الویت دیافراگم عکاسی می کنیم، از آن جا که دوربین خودش سرعت شاتر را تنظیم خواهد کرد، برای یک روز روشن آفتابی این تنظیم (استفاده از الویت دیافراگم) انتخاب مناسبی است. بیشتر عکاسان ورزشی حرفه ای، معمولاً از همین روش برای عکاسی استفاده می کنند: انتخاب یک دیافراگم خیلی باز (مثلاً f/2.8 یا f/4) که به خاطر حجم بالای نور ورودی به دوربین در این حالت، سرعت شاتر به طور خورکار یک عدد خیلی کم (سرعت بالا) خواهد بود، و این یعنی قادر به ثبت لحظه ها و حرکت های خیلی جزیی و سریع خواهید بود (به خاطر سرعت شاتر بسیار کمی که ایجاد می شود).
5- به ایزو (ISO) توجه کنید
سرعت شاتر بسیار مهم است. اما در تعیین نور دهی (exposure) در عکاسی دیجیتال سه مولفه در کنار هم تعیین کننده هستند: سرعت شاتر، دیافراگم و ایزو. وقتی در حالت نیمه اتوماتیک/دستی مانند الویت شاتر یا الویت دیافراگم عکاسی می کنید، باید میزان ایزو را خودتان تعیین کنید. برای تعیین عدد ایزو مناسب باید به فاکتورهایی مثل مکان و زمان عکاسی دقت کنید.
برای عکاسی از یک مسابقه فوتبال در یک روز روشن آفتابی، یک ایزو پایین مانند ISO 400 می تواند انتخاب خوبی باشد، چرا که نور کافی در محیط وجود دارد. در مقابل در یک روز ابری و خاکستری شرایط کمی متفاوت تر است و این را از طریق عدد ایزو به دوربین می گوییم. برای یک روز تاریک، ایزو را باید به محدوده 800 تا 1200 افزایش دهید. دقت کنید که عدد ایزو حداکثری که می توانید انتخاب کنید و همزمان عکسی که ثبت می کنید فاقد نویز باشد، به کیفیت صفحه حساس دوربین شما بستگی دارد.
6- اگر الویت دیافراگم قابل استفاده نیست، از الویت شاتر استفاده کنید
این تنظیم برای دوربین های غیر SLR که معمولاً فقظ قابلیت تنظیم سرعت شاتر را دارند مناسب است. بسیاری از دوربین های دارای قابلیت point-and-shoots (در بسیاری از دوربین های کامپکت این قابلیت وجود دارد)، به کاربر اجازه تنظیم سرعت شاتر را می دهند.
به جای آنکه همچون حالت الویت دیافراگم به دوربین بگوییم که چه میزان نور از طریق دهانه دیافراگم وارد شود، با استفاده از الویت شاتر به دوربین می گوییم پرده شاتر چقدر سریع باز و بسته شود و دوربین متناسب با انتخاب ما، دیافراگم مناسب را انتخاب خواهد کرد. همان طور که پیش از این ذکر شد، یک سرعت شاتر 500/1 ثانیه عدد مناسبی است.
7-از فوکوس خودکار و عکاسی انفجاری (burst mode) استفاده کنید
برای همراه شدن با سوژه های در حال حرکت و ثبت آن ها، نیاز به فوکوس پیوسته (continually focus) خواهیم داشت. این برعکس حالتی ست که معمولاً از قفل فوکوس بر روی سوژه استفاده می کنیم. جدای از این، نیاز خواهید داشت که قابلیت شات زدن پیوسته (multiple images) را فعال کنید. به این مورد آخری در اصطلاح عکاسی حالت انفجاری (burst mode) گفته می شود. پیش از عکاسی ورزشی هر دوی این حالت ها را در دوربین تان فعال کنید. برای حالت burst mode، حداکثر تعداد عکس در ثانیه را انتخاب کنید:3، 4، 5،… فریم (عکس) در ثانیه. هر چه این عدد بزرگتر باشد، شانس ثبت لحظه های مهم تری را خواهید داشت.
8- جایگیری مناسب داشته باشید و ورزشی که قرار است عکاسی کنید را به خوبی بشناسید
بهترین نوع جایگیری آن است که خورشید در پشت سر شما قرار بگیرد. این به این معناست که نور کافی به سوژه های شما در حال تابیدن است که این نیز به خودی خود شما را از داشتن نور کافی برای داشتن سرعت شاتر های خیلی سریع مطمئن خواهد کرد. همچنین این که در مورد ورزشی که عکاسی اش می کنید اطلاعات داشته باشید بسیار مفید خواهد بود.
این آگاهی به شما این امکان را می دهد تا بدانید در هر لحظه باید انتظار چه اتفاقی را داشته باشید. پس اتفاقات داخل میدان را به دقت دنبال کنید و لنز زومتان را به کار بگیرید تا بتوانید سوژه را از دیگران جدا کنید و آماده قاب بندی در لحظه باشید.
9- بسیار تمرین کنید تا عکاسی ورشی حرفه ای را فرابگیرید
مهم نیست چه اتفاقی در حال رخ دادن است: یک بازیکن فوتبال در حال ضربه زدن به توپ است و یا یک تنیسور در حال سرویس زدن. سوژه را انتخاب و قاب بندی کنید، دکمه شاتر را نیمه بفشارید تا سوژه در فوکوس قرار بگیرد و سرانجام در لحظه مناسب دکمه را بفشارید تا با کمک قابلیت burst mode تعدادی عکس متوالی از آن لحظه ثبت شود.
با قابلیت هایی که دوربین های دیجیتال در اختیارمان گذاشته اند، اینکه چه تعداد عکس بگیریم دیگر یک محدودیت نیست (نگاتیو، ظهور و… وجود ندارد). بنابراین اینکه در پایان یک رخداد ورزشی با 2000 عکس به خانه برگردید اصلاً عجیب نیست.
10- از پایین عکاسی کنید (low angle)، روی زانو بنشینید و از مونوپاد استفاده کنید
وقتی در حالی که روی زانوهایتان نشسته اید و از پایین به بالا عکاسی می کنید، عکس های دراماتیک تری خواهید گرفت و تاثیرگذاری، اغراق، و به طور کلی حس بیشتری از هیجان و زندگی در عکس خواهد بود. همچنین زوایه های پایین (low angles) این حسن را دارند که پس زمینه عکس شما اغلب آسمان خواهد بود و این یعنی تعداد کمتری از دیگر ورزشکاران یا المان های منحرف کننده چشم در عکس خواهد بود. اگر کارهای عکاسان ورزشی حرفه ای را دنبال کرده باشید، احتمالاً دیده اید که آن ها غالباً این گونه عکاسی می کنند.
همچنین در نظر داشته باشید که یک مونوپاد تهیه کنید. حتی اگر مجموعه دوربین و لنزتان سنگین نیستند، مونوپاد به شما در حفظ تعادل وضعیت دوربین به خصوص هنگام عکاسی روی زانو کمک می کند.
منبع:https://www.digitalrev.com
برای مطالعه بیشتر در خصوص دیگر سبکهای عکاسی می توانید از لینکهای زیر استفاده کنید: