عکاسی کودک در فضای باز
بچه ها یکی از سوژه های مورد علاقه بیشتر مردم برای عکاسی هستند، اما مانند هر سوژه ای، آن ها هم چالش های عکاسی خاص خودشان را دارند. اجازه دهید در ادامه نگاهی به چند روش برای عکاسی کودک در فضای باز اشاره کنیم.
چرا نور طبیعی بهترین نور است؟
بچه ها مانند تمام سوژه های انسانی، در حالت که در نور طبیعی در فضای باز باشند، به بهترین شکل ممکن در عکس ثبت می شوند. نور لطیف و طبیعی به صورت سوژه حالتی دلپذیرتر می دهد و کمک می کند که پوست صاف تر به نظر برسد و سایه های شدید روی صورت را از بین می برد.
استفاده از فلاش برای بچه ها و کوچکترها ممکن است باعث پلک زدن و یا حتی ترس و گریه کردن آن ها شود. هم چنین نور فلاش باعث می شود تا عمق و بعد موجود در فضای عکس در حالت طبیعی را به خاطر شدت نور فلاش که به صورت یکسان به همه جا می تابد، از دست بدهید. چرا که این سایه روشن های ظریف موجود به خاطر نور طبیعی هستند که به عکس جزییات، حس و عمق می بخشند.
هنگامی که در جستجوی یک زمان مناسب برای استفاده از نور طبیعی برای عکاسی از کودکان در فضای باز هستید، یادتان باشد که نور میانه روز به خاطر سایه های شدیدی که ایجاد می کند، اصلاً مناسب نیست. بهترین زمان ها برای عکاسی در طول روز، یکی اوایل طلوع آفتاب و دیگری نزدیک به غروب است. این زمان ها به ساعت طلایی معروف هستند. در این ساعت ها چون خورشید در پایین آسمان است، نور به نرمی به سوژه می تابد و درخشش لطیفی ایجاد می کند. بنابراین در این ساعت طلایی یک زاویه مناسب برای تابیدن نور از یک سمت به سوژه بیابید، نتیجه بعید است بد باشد.
اگر به هر دلیلی نمی توانید در ساعت طلایی عکاسی کنید و مجبورید در طول روز این کار را انجام دهید، چند راه برای کم کردن مشکلات در این ساعت ها وجود دارد. نخست اینکه سعی کنید تا حد ممکن از مکان هایی که نور خورشید مستقیم و شدید است دور بمانید. به جای آن دنبال جایی باشید که تا حدودی سایه است. از کودک بخواهید روبه آسمان بایستد تا صورتش کاملاً روشن باشد. می توانید از یک فلاش پر کننده (fill flash) یا سیار (portable flash) برای پر کردن سایه هایی که احتمالاً (به خاطر نور شدید میانه روز) روی بعضی نقاط صورت می افتد، استفاده کنید.
چطور شاد، غریزی و در لحظه عکاسی کنیم؟
توانایی تمرکز بچه ها کم است و اکثرشان در حال بالا و پایین پریدن هستند. بچه ها کمتر برای مدت طولانی یک جا می نشینند و بنابراین سخت خواهد بود که از آن ها انتظار همکاری برای ژست عکاسی داشته باشیم. محیط داخلی یا آتلیه کودک می توانند برای بچه ها ترس آور باشند. همین باعث می شود که کار عکاسی هم برای عکاس ناامید کننده و بدون نتیجه نامطلوب باشد. در عوض عکاسی کودک در فضای باز مانند پارک ها، ساحل، حیاط خانه یا باغ و باغچه بسیار مناسب تر است.
بعضی از والدین عادت دارند که پیش از شروع کار عکاسی، به بچه ها اخطار بدهند که باید بسیار منضبط رفتار کنند. در حالی که این اتفاق باعث می شود بچه ها نیاز به زمان بیشتری داشته باشند تا خودشان را پیدا کنند، از استرس اولیه حاصل از تذکرات راحت شوند و خودشان را رها کنند. ژست های خشک و لبخندهای پنیری (اشاره به چیززززز) آن چیزی نیستند که در عکاسی کودک باید به دنبالشان باشید. بنابراین ضروری است که بچه ها در هنگام عکاسی شاد و راحت باشند و به آن ها اجازه دهید هراز گاهی بیایند و نتیجه عکس را در دوربین ببینید. همراه آوردن یک سرگرمی با اجازه والدین می تواند یک راه خوب برای تهییج بچه ای که خسته شده است، به ادامه کار عکاسی باشد.
یک جلسه عکاسی در فضای باز به شما امکان عکاسی از حرکت (action shots) می دهد. مواردی که بچه ها در حال دویدن در چمن، ماسه بازی در ساحل، بازی کردن با اسباب بازی هایشان یا سایر بچه ها هستند فرصت های عالی برای عکاسی خواهد بود. در این موارد گرفتن عکس های پشت سر هم از فعالیت های بچه ها می تواند بیشتر حتی شبیه یک مستند شود تا عکاسی پرتره کودک.
بچه ها، مانند بزرگسالان، هرکدام اشخاصی با ویژگی های منحصر به فرد هستند و یکی از کارهای شما در عکاسی کودک در فضای باز این است که شخصیت خاص هر کدام را در عکس هایشان ثبت کنید. یک راه برای محقق کردن این هدف این است که زمانی را به شناخت آن ها اختصاص دهید (پیش از شروع به کار عکاسی). با این کار خواهید فهمید چه ویژگی های شخصیتی دارند: خجالتی اند، برون گرا هستند، جدی و مشتاق اند، با مزه اند یا فقط فعال هستند یا… می توانید ایده های جدیدی به کار بگیرید تا هرچه بهتر ویژگی های هر کدام از سوژه ها را در پرتره هایشان منعکس کنید.
همان طور که گفته شد راه های عادی عکاسی برای گرفتن خنده و حالت طبیعی از سوژه ها در مورد بچه ها جواب نمی دهد. پس باید به بازی ها و ترفندهای ویژه ای روی بیاورید. مانند دالی بازی در پشت دوربین و یا مثلاً بچه گانه یا کارتونی حرف زدن احتمالاً باعث می شود که بچه ها یک خنده کاملاً طبیعی به شما تحویل بدهند که به کارتان می آید. یادتان باشد که بچه ها معمولاً در اوایل روز در بهترین و خوش خلق ترین حالتشان هستند. هر چه به انتهای روز نزدیک می شویم، خستگی باعث می شود که همکاری با شما برایشان سخت تر شود. همچین اگر مادر کودک رضایت دارد ثبت یک پرتره مادر و فرزندی در فضای بیرونی که مادر در حال مراقبت از کودک است، می تواند به لحاظ احساسی بسیار تاثیرگذار باشد. برای اطلاعات بیشتر می توانید مقاله آموزش عکاسی مادر و کودک را مطالعه کنید.
بهترین تنظیمات دوربین برای عکاسی کودک در فضای باز
برای آنکه بتوانید بهترین فوکوس را روی صورت بچه ها داشته باشید تنظیم نیمه دستی/اتوماتیک دوربین را در حالت اولویت دیافراگم (شما دیافراگم را تنظیم می کنید و دوربین خودکار سرعت شاتر و ایزو را) قرار دهید. یک اندازه دیافراگم خوب برای شروع می تواند f5.6 باشد. این اندازه دیافراگم مناسبی برای مات کردن (blur) کردن فضای خارج از فوکوس و اطراف و پشت سر سوژه است.
یک اصل در مورد عکاسی با دوربین های دیجیتال استفاده از کمترین ISO ممکن است. اما در مواردی که نور کم است، می توانید تا ISO 800 هم بالا بروید تا سرعت شاتر مناسب را فراهم کنید. هر چند به هر حال بالاتر رفتن از این مقدار ISO می تواند حجم بالایی نویز در تصویر ایجاد کند.
توضیح: از الویت های یادگیری عکاسی با دوربین های دیجیتال، آموختن رابطه بین اعضای مثلت نور در این دوربین هاست: دیافراگم-شاتر-ISO. توصیه می شود پیش از هرکاری این سه ابزار و ارتباط منطقی آن ها را با هم بیاموزید.
برای ثبت عکس ار بچه ها در حال حرکت کردن، یک سرعت شاتر به اندازه کافی بالا ضروریست. اگر در حال عکاسی روی حالت دیافراگم (الویت دیافراگم) هستید و سرعت شاتر بیش از حد طولانی دارید (چون در این حالت سرعت شاتر را دوربین اتوماتیک با توجه به اندازه ای که شما برای دیافراگم می خواهید تعیین می کند)، باید کمی تغییرات ایجاد کنید. یک سرعت شاتر 1/500 ثانیه یا حتی کمتر (سریع تر) برای ثبت یک تصویر واضح (شارپ) در این حالت ها نیاز است. اگر برایتان مقدور نیست که چنین سرعت مناسبی را ایجاد کنید، دوربین را در حالت ورزشی (sport mode) قرار دهید. این حالت مخصوص عکاسی از سوژه های در حال حرکت است.
یک لنز زوم یا تله (zoom lens) در محدوده 70-200 میلی متر انتخاب خوبی برای عکاسی پرتره از بچه هاست. این لنز به شما امکان می دهد تا از سوژه (بچه) به اندازه کافی فاصله بگیرید و در عین حال کاملاً قاب را با او پر کنید. اگر در فضایی با نور کم عکاسی می کنید، لنزهای سریع تر و با کیفیت بالاتر بهتر خواهند بود (هرچند گران تر هستند).
نکات و ترفند های بیشتر
- همیشه به المان های اضافی که ممکن است در پشت زمینه عکس باشد دقت کنید، همان طور که حواستان به تمام المان های دیگر عکس است. مثلاً یک شاخه درخت که در پشت سر بچه به گونه ای قرار گرفته است که گویی از داخل سر اون بیرون زده است، ممکن است به سختی دیده شود. همچنین به المان هایی که قرار است بعداً به آن ها دقت کنید بپردازید (بعداً دیر می شود!). مثلاً قطع نشدن سر یا دست و پا در پرتره های تمام قد.
- لباسی که بچه ها می پوشند برای عکاسی پرتره اهمیت دارد. لباس های با طرح راه راه یا الگو دار گزینه های مناسبی نیستند، چرا که نگاه را از صورت سوژه منحرف می کنند. هرچند این یک قاعده کلی نیست و ممکن است در زمان هایی، ویژگی های شخصیتی کودکی که از او عکاسی می کنید این شکل از لباس پوشیدن را توجیه کند. هدف خلاقانه یا نهایی شما هر چه هست باید به یاد داشته باشید که بچه ها در هنگام عکاسی در حالتی رها، آزاد و بدون استرس باشند و این با لباس های رسمی معمولاً محقق نمی شود.
- از آن جا که عکاسی از بچه ها در فضای باز نیاز به تحرک و صرف انرژی زیاد توسط عکاس دارد، سعی کنید کمترین لوازم دست و پاگیر ممکن را با خود ببرید. گاهی ممکن است در حالی که کوله عکاسی تان را به پشت دارید، دنبال سوژه بدوید.
در آخر اینکه: خیلی زیاد عکس بگیرید. اگر فقط بخواهید دوربین به دست منتظر لحظه مناسب باشید احتمالاً آن لحظه را از دست می دهید. عکس های زیاد از فواصل و زوایای متعدد بگیرید. قطعاً در این حالت تعداد زیادی عکس بد هم خواهید داشت (مثلاً فوکوس نبودن سوژه). اما در هرحال با این روش تعدای عکس عالی در پایان خواهید داشت.
