سفارش تبلیغ
صبا ویژن

عکاسی نجوم – 13 نمونه عکاسی از آسمان شب

عکاسی نجوم یکی از مشکل ترین گونه ها و شاخه های عکاسی است که عکاسان آماتور به سراغ آن می روند. اما در عین حال یکی از تاثیرگذارترین انواع عکاسی محسوب می شود، که همیشه مورد توجه است.

خوشبختانه هنور تعداد زیادی عکاس آماتور ژانر عکاسی نجومی وجود دارند که زمان زیادی را صرف سفر با تجهیزات به مکان هایی می کنند که عکاسی نجوم در آن ها بهتر قابل انجام است. اما فراموش نکنید که این نوع عکاسی به هیچ وجه آسان نیست و نیازمند صرف زمان و تمرینات زیادی برای مسلط شدن به آن است. تعداد عکس هایی که کیفیتی همچون عکس های موجود در انتهای این مطلب داشته باشند، زیاد نیست!

عکاسی نجومی- چگونه از ستاره ها عکاسی کنیم

با اینکه عکاسی نجوم یک شاخه تخصصی در عکاسی است، به آن اندازه سخت نیست که بسیاری از مردم گمان می کنند. در حقیقت با استفاده از تعدادی تجهیزات اولیه و دانش مورد نیاز، می توانید در این شاخه عکاسی تجربه فوق العاده ای کسب کنید.

تجهیزات عکاسی نجومی

دوربین: بهترین عکس های نجومی را می توانید با یک هزینه بالا و خرید دوربین هایی همچون Nikon D850 و SONY A7RII ثبت کنید. اما شاید باور نکنید که بیشتر دوربین های معمولی DSLR هم می توانند عکس های نجومی خوبی بگیرند. نکته این است که خیلی در قید و بند دوربین تان نباشید.

لنز: به طور خلاصه شما به یک لنز واید و سریع نیار دارید. با زبان ارقام و اعداد دهانه دیافراگم، شما به دیافراگمی همچون f/1.8 ، یا f/2.8 و یا f/3.5 نیاز دارید. همچنین فاصله کانونی مطلوب شما احتمالاً 20 میلی متر خواهد بود.

پس یک لنز 12-24 mm با f/2.8  یک انتخاب عالی خواهد بود. از آن بهتر یک لنز فیکس 14 mm با f/1.8 است.

بار دیگر نکته ای که در مورد دوربین گفتم را فراموش تکرار میکنم. زیادی در قید و بند لنز نیز نباشید. یک لنز واید با دهانه دیافراگم f/3.5 هم کارتان را راه می اندازد.

بعد از لنز و دوربین یادتان باشید که حتماً به سه پایه نیاز دارید.

تنظیمات دوربین برای عکاسی نجوم

ساده ترین و سرراست ترین توضیح این است که دیافراگم دوربین را در بازترین حالت خود قرار دهید (مثلاً f/2.8). همچنین ایزو (ISO) را 1600 و یا 3200 در نظر بگیرید. برای به دست آوردن سرعت شاتر هم طبق یک قاعده تجربی 500 را بر عدد فاصله کانونی تقسیم کنید و نزدیک ترین سرعت شاتر نزدیک به جواب را انتخاب کنید. برای نمونه اگر فاصله کانونی 24mm را برای لنزتان انتخاب کرده اید، 500 تقسیم بر 24 می شود: 20.83. بنابراین سرعت شاتر 21 ثانیه مناسب خواهد بود.  این قاعده تجربی “قانون 500” (500 rule) نامیده می شود.

تمام عکس هایی که در ادامه آمده است با استفاده از همین قاعده ثبت شده اند. البته لازم به ذکر است که قاعده دیگری به نام “قانون 600”  نیز وجود دارد که عکاسان از آن برای ثبت تعدادی از این عکس ها استفاده کرده اند. فراگیری این دو قانون بسیار راهگشات. “قانون 600” را در مطلب دیگری در اینجا می توانید آموزش ببینید.

برای اینکه بیش از این مقدار و به صورتی عمیق تر و با جزییات بیشتر درباره تنظیمات دوربین در عکاسی نجومی بدانید، لازم است که این مطالب را مرور کنید:

  • چگونه از مسیر ستاره ها (star trails) عکاسی کنیم.
  • چگونه در شرایط نوری کم، فوکوس کنیم.
  • چگونه از کهکشان راه شیری عکاسی کنیم.
  • چگونه از ماه عکاسی کنیم.

اپلیکیشن هایی برای عکاسی نجومی

بهترین اپلیکیشن محاسبه کننده برای اعداد مربوط به نور دهی (exposure)  برای iPhone:

  • The 500 Rule Calculator
  • Dark Skies

بهترین اپلیکیشن محاسبه کننده برای اعداد مربوط به نور دهی (exposure)  برای Andriod:

  • Pin Point Stars
  • Sharp Stars
  • Star Trail Calculator

مثال هایی از عکس های نجومی

در ادامه ما 13 مثال از بهترین نمونه های عکاسی از آسمان شب را آورده ایم. این عکس ها توسط ابزارهایی همچون دوربین و تلسکوپ و توسط کسانی که عکس برداری نجومی نه یک رشته تخصصی که سرگرمی آنان محسوب می شود گرفته شده اند و بنابراین همگی در حوزه عکاسی نجوم آماتوری این عکس ها را ثبت کرده اند.

 

عکس های نجومی

عکس های نجومی

عکس های نجومی

عکس های نجومی

عکس های نجومی

عکس های نجومی

عکس های نجومی

عکس های نجومی

عکس های نجومی

عکس های نجومی

 

منبع:https://www.lightstalking.com

 

برای مطالعه بیشتر در خصوص دیگر سبکهای عکاسی می توانید از لینکهای زیر استفاده کنید:

عکاسی خبری

عکاسی خیابانی

عکاسی کودک

عکاسی عروس

عکاسی تبلیغاتی

عکاسی مد

عکاسی در طبیعت

عکاسی معماری

عکاسی از غذا


عکاسی از غذا و خوراکی با پنج نکته

عکاسی از غذا و خوراکی بی شک از شاخه های چالش برانگیز عکاسی محسوب می شود. همچون نقاشی از یک بوم خالی آغاز می کنید و به تدریج شروع به پرکردن آن می کنید. لایه روی لایه، شما عکسی را که قرار است ثبت کنید می سازید، تا زمانی که به یک تعادل میان هنر و واقعیت می رسید.

هر المانی در این نوع عکاسی یک انتخاب است. هر المان این عکس ها توسط عکاس با دقت فراوانی جانمایی شده است.

البته خوب می دانم، شروع این حرفه ناامید کننده است. چرا که باید در عین حال که عکاسی می کنید همزمان همچون یک سرآشپز نیز باشید. زمانی که به اندازه کافی در کار با دوربین مهارت پیدا کردید، قدم بعدی چه خواهد بود؟ من در این مرحله مدت زمانی طولانی گرفتار بودم. زمانی که به انداره کافی از عکاسی می دانید اما برای استفاده از این مهارت ها در حوزه عکاسی غذا دریچه ای نمی یابید. در ادامه در همین خصوص صحبت خواهیم کرد.

 

عکاسی غذا و خوراکی

 

همچون دیگر عکس ها در این شاخه از عکاسی نیز باید در هر عکس یک داستان روایت کنید. در این میان، بعضی از عکس ها داستان پیچیده تری از دیگری دارند و ممکن است قدری پیچیده و دور از دسترس به نظر برسند، اما اینگونه نیست. در ادامه مطلب، پنج نکته کاربردی که به شما کمک می کند مهارت هایتان را برای تبدیل شدن به یک حرفه ای در این حوزه افزایش دهید، مرور می کنیم.

1- زاویه را انتخاب کنید

در این شاخه از عکاسی تعداد کمی تنوع زاویه می بینید (بیشتر عکس ها از نظر انتخاب زاویه عکاسی شبیه هم هستند)، اما به هر حال شما هم باید آگاهانه یک زاویه انتخاب کنید. چرا که این زاویه انتخابی به داستانی که روایت می کنید جهت دهی می کند.

پیش از شروع، به موضوع عکاسی (غذا یا خوراکی خاصی که قرار است از آن عکاسی کنید) فکر کنید، شکلش، ارتفاعش و اینکه چه نکته منحصر به فردی در این نوع خاص غذا وجود دارد. بعضی ظرف های غذا از زاویه کناری فوق العاده اند و بعضی دیگر زمانی که از بالا از آن ها عکاسی کنید، بهتر به نظر می رسند. برای مثال از کاپ کیک (cupcake) معمولاً از پایین عکاسی می کنند. با این حال شکل مارپیچی روی آن زمانی خود را به بهترین وجه به نمایش می گذارد که از روبرو عکاسی شوند. اما زمانی که از بالا عکاسی می شوند، مخاطب تقریباً هیچ یک از ویژگی های خاص آن را نمی بیند. بنابراین زاویه بسیار مهم است.

 

زاویه را انتخاب کنید.

 

از طرف دیگر، بسیار مشکل است که تمام اجزای تشکیل دهنده و شکل زیبای این سالمون ها را با عکاسی از روبرو دید، بنابراین انتخاب زاویه بالا و عکاسی از بالا گزینه مناسب تری برای عکاسی از غذا می باشد.

 

زاویه را انتخاب کنید.

 

2- قهرمان را محصور کنید

زمانی که از غدا یا خوراکی از روبرو عکاسی می کنید، سعی کنید به پیش زمینه و پس زمینه موجود در عکس دقت کنید. از این فضاهای خالی برای گفتن داستان های بیشتری استفاده کنید. ظرف اصلی غذایی که قرار است عکاسی شود را با تکه های مواد غذایی که به آن نوع غذا مربوط می شوند، محصور کنید. مواد تشکیل دهنده، سس ها، روغن ها و سایر لوازم آشپزی که به مخاطب نشان می دهد ظرف این غذا چگونه آماده شده است.

قوطی ها، ظرف ها، تکه های گیاهان و کلیه بافت ها و خطوط این عکس می توانند در مورد اینکه این غذا چگونه آماده شده است و یا اینکه چرا اینگونه سرو می شود، سخن بگویند. قرار دادن تعدادی از این لوازم و اشیا و … در پیش زمینه و برخی در پس زمینه بی شک کیفیت عکس و روایت (داستان) موجود در آن را ارتقا می دهد.

 

قهرمان را محصور کنید.

 

3- در عکاسی از غذا هم طبیعی بودن بهترین است

نور همه کاره است و با به دست آوردن چندین مهارت می توانید با کنترل آگاهانه نوردهی و نور، عکاسی تان را به یک سطح پیشرفته تر ارتقا دهید. استفاده ناشیانه و ضعیف از نور، خیلی زود به کیفیت کار شما لطمه می زند و مخاطب را دلسرد می کند. بنابراین کسب اطمینان از این که نور به شکلی صحیح استفاده شده است، مهم خواهد بود.

 

طبیعی بودن بهترین است.

 

استفاده از دیفیوز

قرار دادن یک دیفیوز (پخش کننده نور، diffusor) بین پنچره و میزی که قرار است از غذاهای آن عکاسی شود مرحله اول بهبود نوردهی است. هنگامی که منبع نور، نور طبیعی (خورشید) است، استفاده از یک دیفیوز در مقابل آن قطعاً کیفیت نور موجود در عکس را ارتقا می دهد. این کار به یکنواخت کردن توزیع نور، لبه ها و سایه های ناشی از نور مستفیم خورشید کمک خواهد کرد.

صفحات سیاه و سفید در عکاسی از غذاها

قدم بعدی، استفاده از صفحه سیاه و سفید است. شما می توانید به هر طریقی که می توانید آن را تهیه کنید یا بسازید. از صفحه های سفید برای تقویت نور و بازتاباندن آن به نقاط تاریک و کم نور استفاده کنید. در مقابل صفحه های سیاه برای ایجاد سایه ها و تقویت تضاد نوری (contrast) بین نقاط تاریک و روشن استفاده کنید.

استفاده از نور طبیعی

در این میان، در خصوص استفاده از نور طبیعی، یک نکته خیلی مهم وجود دارد. من به این نکته می گویم “مسدود سازی (blocking or gobos)”. زمانی که نور طبیعی به شکلی مزاحم و مخرب روی بخشی از المان های موجود در عکس می افتد و باعث می شود که حتی از سوژه اصلی شما روشن تر به نظر برسند. از آن جایی که چشم مخاطب قسمت روشن تر را زودتر از بقیه قسمت ها خواهد دید، اگر این قسمت روشن تر، سوژه اصلی شما نباشد، نتیجه شکست عکس شما در انتقال پیام و داستان اصلی عکس به مخاطب خواهد بود.

شما می توانید از صفحه های سیاه برای مسدود کردن رسیدن نور به قسمت هایی که روشن بودنشان حواس مخاطب را از سوژه اصلی پرت می کند استفاده کنید. استفاده از این روش به شما در ایجاد عکس های تاریک به سبک (low-key styled photos) کمک شایانی می کند (این سبک در عکاسی شناخته شده است و می توانید برای اطلاعات بیشتر عیناً همین عبارت را گوگل کنید).

 

طبیعی بودن بهترین است.

 

4- دوستان قدیمی ما، خطوط و لایه ها

با این همه مواد و اجزای غذا و المان های مختلف پخش شده در یک فریم عکس، نهایتاً چگونه قرار است که توجه مخاطب را دقیقاً متوجه سوژه کنیم؟ پاسخ در توجه به برخی اصول زیبایی شناسی عکاسی  و ترکیب بندی نهفته است. شما می توانید از چیدمان اجزا، مواد و المان های مختلف موجود در عکس در جهت ایجاد خطوط و لایه های تاثیرگذاری استفاده کنید. این یک تکنیک ترکیب بندی ست  که توسط عکاسان برای جهت دهی به نگاه مخاطب استفاده می شود.

المان های مختلفی می توانند به عنوان خطوط (یا خطوط راهنما برای جهت دهی به نگاه مخاطب) استفاده شوند، مثلاً قاشق. در این عکس قاشق نگاه مخاطب را از بیرون عکس به دورن کاسه هدایت می کند.

 

دوستان قدیمی ما، خطوط و لایه ها.

 

از آن جا که عکاسی از بالا همیشه بیشترین تاثیرگذاری گرافیکی را دارد، در این حالت نیز همیشه فرصت های بسیار خوبی برای ایجاد خطوط هدایت کننده وجود دارد. این خطوط می توانند یا کاملاً واضح و مستقیم به نگاه جهت دهی کنند، همچون عکس سمت چپ که چاقو مستقیماً سوژه را نشان می دهد، یا می توانند کمی انتزاعی و غیر مستقیم عمل کنند. مانند عکس سمت راست که چاقو و دانه های انار در دو طرف سوژه اصلی به نوعی محدوده نگاه مخاطب را قاب بندی می کنند.

 

دوستان قدیمی ما، خطوط و لایه ها.

 

ترکیب بندی عکس ها با استفاده از لایه ها همیشه موفقیت آمیز است. این تکه بری (Brie) که از جلو عکاسی شده است، در میان چندین نوع المان و دوتا از آن ها که از بقیه بزرگترند و در جلو و عقب عکس قرار گرفته اند، نشسته است. این یک ترکیب بندی با استفاده از لایه بندی است که چشم مخاطب را به سوی هدف اصلی (سوژه در فوکوس) راهنمایی می کند.

 

دوستان قدیمی ما، خطوط و لایه ها.

 

5- رنگ ها را کنترل شده استفاده کنید

این یکی علاقه شخصی من است. من خیلی علاقه دارم که تعداد زیادی المان، پس زمینه های مختلف و لوازم آشپزخانه به عکس اضافه کنم. اما در این میان یک نکته کوچک تبدیل به یکی از بزرگترین درس های عکاسی برای من شد. این که از المان های مختلف رنگارنگ استفاده کنید عالیست، اما اگر به نکته آگاه نباشید که المان های رنگارنگ می توانند حواس مخاطب را پرت کنند، نتیجه یک عکس شلوغ بی هدف خواهد بود.

هنگام چیدمان المان های غذا در قاب عکاسی تان، سعی کنید تا حد ممکن از طیف رنگ های خنثی استفاده کنید. به گونه ای که خود سوژه اصلی از این طریق خودنمایی کند. انتخاب یک پس زمینه خنثی مانند آنچه در این عکس است، باعث تقویت رنگ و روشنی توت فرنگی های قرمز داخل غذا می شود.

 

عکاسی غذا و خوراکی

 

منبع:https://digital-photography-school.com

 

برای مطالعه بیشتر در خصوص دیگر سبکهای عکاسی می توانید از لینکهای زیر استفاده کنید:

عکاسی خبری

عکاسی نجوم

عکاسی خیابانی

عکاسی کودک

عکاسی عروس

عکاسی تبلیغاتی

عکاسی مد

عکاسی در طبیعت

عکاسی معماری


انتخاب لباس برای آتلیه کودک

یکی از مسائلی که همیشه والدین برای عکاسی کودک خود با آن درگیر هستند، انتخاب لباس مناسب برای کودک در آتلیه می باشد. آتلیه کودک پیکسان مقاله ای در زیر آماده کرده است که شما عزیزان می توانید مطالعه کرده و با توجه به نیاز خود در زمان مناسب اقدام به خرید لباس کودک کرده و از بهترین ژست های عکاسی بهره مند شوید.

 

انتخاب رنگ مناسب برای لباس کودک در آتلیه

نکته مهم دیگر برای انتخاب لباس مناسب در آتلیه کودک، رنگ لباس است. شما می توانید با یک سرچ ساده در اینترنت رنگ های مکمل را پیدا کنید. و از طریق روانشناسی رنگ لباسی مناسب برای کودک خود انتخاب نمایید. مثلا رنگ های آبی و زرد ، نارنجی و بنفش ، صورتی و خاکستری، سفید و مشکی، سفید با رنگ های تیره، مشکی با رنگ های روشن و خاکستری با اکثر رنگ ها مکمل هستند. ترکیب رنگ مناسب لباس کودک می تواند تاثیر بالایی در عکس داشته باشد. درضمن شما می توانید با عکاس خود با توجه به رنگ آمیزی دکوری که برای شما در نظر گرفته است، در مورد ترکیب رنگ لباس کودک خود مشورت کنید.

 

 

تعداد لباس کودک در آتلیه

نکته دیگری که برای لباس کودک باید در نظر گرفته شود تعداد لباس می باشد. مثلا اگر شما یک دست لباس برای کودکتان در نظر گرفتید نباید این نکته را فراموش کنید که ممکن است کودک شما ارتباط لازم را با لباس برقرار نکند. و یا احساس راحتی نداشته باشد که در این صورت کار شما و عواملی که برای یک ژست خوب تلاش می کنند بسیار سخت تر می شود. به همین جهت حداقل چند دست لباس برای کودک خود تهیه کنید.

 

انتخاب زمان مناسب جهت گرفتن عکس نوزاد

جهت عکسبرداری از نوزاد به سن فرزندان دقت نمایید. این نکته از این نظر که توانایی نوزاد تا سه ماهگی کم می باشد، حائز اهمیت است. مثلا بازه زمانی 3 تا 12 ماهگی زمان مناسب جهت عکاسی کودک محسوب می شود. به دلیل اینکه کودک شما در سه ماهگی حداقل می تواند گردن خود را نگه دارد و یا در 6 ماهگی می تواند بنشیند ، لبخند بزند و به تلاش شما برای ایجاد ژست مناسب عکس العمل نشان دهد.

یا در سن 9 ماهگی ژست های چهار دست و پا و در سن 12 ماهگی از اولین روزهای راه افتادن و البته بهتر از آن در 13 ماهگی که کودک می تواند تعادل خود را به طور کامل حفظ کند و بایستد می توان عکس های زیبایی به یادگار داشته باشید. به همین جهت با توجه به میزان توانایی فرزندتان و با توجه به نوع فیگورهای عکاسی می توانید لباس مناسب برای کودکتان انتخاب نمایید.


تجهیزات مورد نیاز آتلیه عکاسی برای مبتدیان و حرفه ای ها

آیا شما قصد راه اندازی آتلیه عکاسی دارید و نمی دانید از کجا شروع کنید؟ آیا نمی دانید تجهیزات مورد نیاز آتلیه چیست؟ یا اینکه هم اکنون یک استودیوی عکاسی در اختیار دارید اما در مورد اینکه برای ارتقا و گسترش ابزار و تجهیزات آن چگونه اقدام کنید، مطمئن نیستید؟

انتخاب صحیح در خصوص تجهیزات مورد نیاز آتلیه عکاسی ممکن است قدری به درازا بکشد. شما نیاز دارید به اندازه کافی تحقیق کنید و دقیقاً بفهمید چه ابزاری مناسب کار شما و امکانات شماست.

پیش از آن که خودتان دست به کار خرید دوربین و تجهیزات دیگر شوید، باید ببینید دیگران از چه تجهیزات و امکاناتی برای استودیوهایشان استفاده کرده اند.

پس از کمی تحقیقات خواهید دانست که چه نوع فضا و امکاناتی مناسب کار شماست. در این مقاله راهنمایی هایی در خصوص دوربین و دیگر تجهیزات مورد نیاز آتلیه برای عکاسان حرفه ای و تازه کار وجود دارد. در ادامه لیستی از آن ها آمده است.

تجهیزات مورد نیاز آتلیه

لیست تجهیزات مورد نیاز آتلیه عکاسی

  • یک دوربین فول فریم یا APS-C (Advanced Photo system-c)
  • لنزهای با فاصله کانونی ثابت (prime) و متغیر (zoom).
  • سه پایه مناسب
  • نور LED و نور استراب (strobe lights)
  • فلاش
  • ریموت کنترل
  • Props (هر ابزاری که در صحنه عکاسی برای انتقال بهتر معنای مورد نظر عکاس به مخاطب استفاده شود یک props محسوب می شود. بیشترین کاربردش در عکاسی پرتره است).
  • فضای استودیوی

حالا اجازه دهید کمی عمیق تر به دوربین و تجهیزات مذکور بپردازیم. در ادامه سه گزینه پیشنهادی مطرح می شوند که انتخاب از میان آن ها به توان خرید و اهداف شما از عکاسی و نحوه درآمدزایی تان از آن بستگی دارد.

گزینه پیشنهادی اول: تجهیزات لازم برای آتلیه ویژه مبتدیان

این گروه از پیشنهادات برای کسانی مناسب است که توان خریدشان محدود است و یا عکاسی را تازه آغاز کرده اند. پیش از هر کاری شما نیاز به خرید یک دوربین به اندازه کافی خوب برای ثبت عکس های با کیفیت خواهید داشت­. چنین دوربینی می تواند لزوماً گران قیمت نباشد. بهترین پیشنهاد یک دوربین APS حداقل 24 مگاپیکسل همراه با قابلیت فوکوس خودکار است.

برخی گزینه های برای یک دوربین و لنز مناسب عبارت اند از:

  • دوربین: Canon EOS 80D- لنز: Tamron SP 24-70 mm f/2.8 Di VC USD G2
  • دوربین: Nikon D7500- لنز: Tamron SP 24-70 mm f/2.8 Di VC USD G2
  • دوربین: Fujifilm X-T2- لنز: Fuji XF 16-55mm f/2.8
  • دوربین: SONY a6400- لنز: Tamron 28-75mm f/2.8

همه این دوربین ها تصاویر فوق العاده ای تولید می کنند و قیمت آن ها همراه با لنزشان بین 900 تا 1500 دلار است.  در کنار خرید دوربین و لنز اولیه، به تعداد متنوع تری لنز نیاز خواهید داشت. پیشنهادهایی برای لنزهای فیکس یا پرایم (با فاصله کانونی ثابت) و یا زوم (با فاصله کانونی متغیر):

لنز فیکس یا پرایم:

  • Canon EF 50mm f/1.4 USM
  • Nikon AF-S Nikkor 50mm f/1.8G
  • Fuji XF 56mm f/1.2R
  • Sigma 56mm f/1.4 DC DN contemporary for SONY

لنز زوم:

  • Canon EF 70-200mm f/4.0L USM
  • Sigma 70-200mm F2.8 EX DG APO OS HSM (Nikon)
  • Fujifilm Fujinon XF 50-140mm F/2.8 R LM WR OIS
  • Sony FE 70-200mm f/4 G OSS

علاوه بر دوربین و لنزها، به کارت حافظه نیاز خواهید داشت. شناخته شده ترین برندهای کارت حافظه این ها هستند:

  • PNY
  • San Disk
  • SONY

به یاد داشته باشید که حداقل ظرفیت 32 گیگابایت را انتخاب کنید. چرا که برای عکاسی استودیویی شما با فرمت RAW (که بیشترین حجم به ازای هر عکس را در مقایسه با سایر فرمت ها اشغال می کند و مزیت آن این است که حداکثر ویژگی های قابل ویرایش عکس را در اختیار کاربر قرار خواهد داد) عکاسی خواهید کرد. بنابراین باید مطمئن باشید که فضای کافی برای ذخیره عکس ها در اختیار خواهید داشت.

سه پایه یکی دیگر از تجهیزات مورد نیاز آتلیه عکاسی است. در تصویر زیر یک نمونه به همراه جزییات مختلف آن را مشاهده می کنید.

به منظور گرفتن عکس های واضح شما به ابزاری برای نور پردازی (lightning) نیاز خواهید داشت. اما از آن جا که ما در حال بررسی پیشنهادهای کم خرج برای بودجه های محدود هستیم، شما می توانید خود را به خرید رفلکتور و نور LED محدود کنید و از نور طبیعی موجود در استودیو کمک بگیرید.

برای آنکه بتوانید رفلکتور ها و یا LED ها را در جای مورد نظرتان قرار دهید، به استند و گیره نیاز خواهید داشت.

گزینه پیشنهادی دوم: تجهیزات مورد نیاز آتلیه پیشرفته به همراه رفلکتور و دو شاخه نور

اگر بودجه بیشتری در اختیار دارید، می توانید تجهیزاتی تهیه کنید که شما را از رقبا پیش می اندازد. در قسمت دوربین، برای بودجه های بیشتر، این موارد پیشنهاد می گردد:

  • Canon 6D Mark II
  • Nikon D750
  • Fujifilm XH1
  • Sony a7 III

اگر بودجه تان اجازه می دهید من توصیه می کنم به جای یک شاخه نور استودیویی، از دو شاخه نور استودیویی استفاده کنید. در کنار این ها (برای هر کدام از شاخه نورها) یک چتر نور 60 درجه نیز تهیه کنید.

موارد مربوط به سه پایه، کارت حافظه، استند و گیره، تفاوتی با حالت اول ندارند.

گزینه پیشنهادی سوم: تجهیزات مورد نیاز آتلیه کاملاً حرفه ای به همراه سه شاخه نور

اگر قصد دارید که به پیشرفت قابل ملاحظه ای در عکاسی استودیویی برسید و به آن به چشم یک تجارت حرفه ای نگاه کنید، طبیعتاً سرمایه گذاری بیشتری نیاز خواهید داشت. به قول معروف هرچه پول بدهی آش میخوری!

برای دوربین این موارد پیشنهاد می شود:

  • Canon 5D Mark IV
  • Nikon D850
  • Fujifilm GFX50s
  • Sony a9

علاوه بر موارد پیشنهادی درگزینه دوم، تعداد نورها را به سه شاخه افزایش دهید. همچین یک moonlight B6 را هم می توانید به تجهیزات اضافه کنید. تا آنجا که بودجه تان اجازه می دهد، استند ها و نورهای تک رنگ (monochrome) بیشتری به استودیو اضافه کنید. این ها به شما کمک می کند تا دستتان برای نورپردازی های متنوع باز باشد. در این مرحله همچنین پیشنهاد مهم در خصوص تهیه یک سه پایه 284 CARBON ساخت شرکت ALTA می باشد.

در هنگام تهیه مواردی که پیشنهاد شد، همیشه آینده نگر باشید. اگر اکنون هزینه بیشتری برای تهیه موارد با کیفیت بالاتر بکنید، مدت زمانی که می توانید از آن ها استفاده بهینه بکنید، قطعاً افزایش خواهد یافت و نتیجه با کیفیت تری از عکاسی استودیویی را برای شما رقم خواهد زد.


عکاسی خیابانی و 10 قاعده که باید شکسته شود

یک روز همراه با یکی از دوستانم که بیشتر عکاسی پرژه ای برای مشتریانش انجام می دهم به یک گردش عکاسی رفته بودیم. بیشتر این زمان را به صحبت درباره کار مستقل (freelance works) گذراندیم اما در خیابان هرجا که صحنه یا اتفاقی توجه ما رو جلب می کرد، به نوعی عکاسی خیابانی انجام میدادیم. هر دو از لنزهای زوم استفاده می کردیم ولی با دیدن عکس هایش متوجه شدم که هیچ عکسی را بدون زوم کردن ثبت نکرده است. تقریباً تمام عکس هایش همین گونه بود. سرانجام پس از حدود 30 عکس، که این رویه زوم کردن در تمام عکس هایش تکرار شده بود، به او گفتم: قرار نیست همیشه زوم کنی! این خلاف قوانینه!

او نمی دانست من دارم از چه چیزی حرف می زنم. این را زمانی فهمیدم که در جواب جمله من گفته بود: آن ها قانون هستند؟ بعد از این من شروع کردم به توضیح دادن تعدادی از بایدها و نبایدهای عکاسی خیابانی. بعد از یک مکالمه کوتاه درباره آن لیست از بایدها و نبایدها، او تقریباً روند عکس گرفتن را متوقف کرده بود. چرا که من میدانستم این قواعد (باید و نباید) هستند که مانع پیشرفت ما می شوند.

 

معرفی قواعد مزاحم در عکاسی خیابانی

در این مقاله من می خواهم درباره 10 اصل یا قانون که فکر می کنم در عکاسی خیابانی به عنوان یکی از انواع عکاسی آن ها را باید شکست، صحبت کنم. یادآوری می کنم که منظور من آن نیست که شما هربار که برای عکاسی در خیابان می روید باید این قواعد را بشکنید. هدف من این است که به شما بگویم اجازه دهید دیدگاه و روش های جدید در نگاهتان به عکاسی فرصت بروز بیابند.

 

اصل اول: فقط با تنظیمات دستی (Manual) عکاسی کنید.

دستی (Manual) عکاسی کنید

بعضی از اصولی که در ادامه خواهم گفت ضرورتی همیشگی برای کنار گذاشته شدن و رعایت نشدن ندارند. اما این اصل اول را منحصراً توصیه به شکستن همیشگی اش می کنم! اگر فقط manual عکاسی می کنید، زندگی را برای خودتان سخت تر کرده اید. چرا باید همیشه نگران چیزی باشید؟ (اشاره به استفاده از تنظیمات دستی که باعث می شود عکاس نسبت به درست بودن انتخاب اش تردید داشته باشد). من حتی نمی توانم تصور کنم که در هر بار عکاسی باید تمام تنظیمات دوربین را خودم از نو تغییر بدهم. اگر فضا تاریک است، ایزو را تغییر بده، اگر هوا روشن است، سریع دیافراگم را عوض کن، … همه این ها خیلی دردسر سازند!

بهترین حالت برای عکاسی خیابانی، استفاده از حالت P یا Program و یا بعد از آن الویت دیافراگم (A  یا Av در نیکون و کانن). من شخصاً دومی را ترجیح می دهم. من دیافراگم را روی f/8 و ایزو را روی 400 می گذارم و بنابراین سرعت شاتر را به خود دوربین واگذار می کنم. بعد از این دیگر به تنظیمات دوربین فکر نمی کنم و با دیدن هر موضوع هیجان انگیزی فقط عکاسی ام را انجام می دهم.

 

اصل دوم: از پشت عکاسی نکنید

از پشت عکاسی نکنید

اغلب می بینید همه می گویند که از پشت سوژه ها عکاسی نکنید. دلیل شان برای این صحبت این است که عکس ها در این حالت ترسناک می شوند یا روایت و داستان و هدف خاصی در این نوع عکس ها نیست و… من مخالف این استدلال هستم. همه عکس ها یک ظرفیت داستانگویی دارند و این موضوع به زاویه عکاسی از سوژه ارتباطی ندارد.

اما در عین حال نمی گویم که راه بیفتید پشت سر همه و دقیقاً آن ها را از پشت سر عکاسی کنید! آنچه هدف من است، انعطاف پذیر بودن شماست. اگر قاب جالبی از پشت می بینید، ثبتش کنید و به خودتان نگویید: “من اکنون پشت سر سوژه هستم و عکاسی از سوژه انسانی از پشت سر خلاف قواعد زیبایی شناسی است”. من بارها به خاطر همین تصورم فرصت هایی را برای عکاسی خوب از دست داده ام.

 

اصل سوم: از پایین عکاسی نکنید

از پایین عکاسی نکنید

معمولاً وقتی یک عکس پرتره از عکاسان خیابانی در حال کار می بینید، آن ها در حال نگه داشتن دوربین مقابل چشمانشان هستند. من هم بیشتر عکس هایم را همین گونه ثبت کرده ام. اما این مهم است که بدانید این تنها قاعده ای نیست که باید برای گرفتن عکس در خیابان خود را به آن محدود کنید. زوایای مختلف را امتحان کنید و دوربین را از چشمانتان فاصله بدهید! مثل این عکس، آن را کنار پاهایتان نگه دارید. این کار را با این استدلال که از ترستان دوربین را مخفی کرده اید یا جایی گرفته اید که دیده نشود، انجام ندهید. بلکه برای داشتن زوایه ها، نماها و ترکیب بندی های تازه این کار را بکنید.

اصل چهارم:دیده نشوید

دیده نشوید

این قانونی است که من از آن متنفرم. همه می خواهند دیده نشوند. همه ما که در نیویورک زندگی نمی کنیم! برخی از ما در شهرهای کوچک زندگی می کنند. فارغ از اینکه من کجا هستم، اگر در حال عکاسی از شما با یک لنز 28 یا 35 میلی متری باشم، شما مرا خواهید دید. بله در یک شهر کوچک و در یک خیابان خلوت در این حالت قطعاً شما را مرا خواهید دید.

اگر سوژه شما را می بیند، خب که چه؟! بیشتر سوژه های من در هنگام عکاسی، خصمانه به من نگاه می کنند. بله این ممکن است خلاف اصول و قواعد باشد. اما در این حالت چون اصلاً به اینکه کسی مرا می بیند یا نمی بیند فکر نمی کنم، کارم  هیجان انگیز تر خواهد شد.

 

اصل پنجم: کراپ نکنید

این قاعده ای بود که در زمان عکاسی آنالوگ و استفاده از فیلم عکاسی رواج داشت. کراپ کردن در آن زمان ها یک کار طاقت فرسا بود. اما اکنون که از این دردسر رها شده ایم، کراپ کردن فوق آسان است. اگر با کراپ کردن عکس بهتری خواهید داشت، انجامش دهید.

کراپ نکنید

 

اصل ششم: از زاویه باز استفاده کنید

از زاویه باز استفاده کنید

نمی خواهم دروغ بگویم! اگر از من بپرسید که چه لنزی (فاصله کانونی) برای عکاسی مناسب است من به شما می گویم 28 میلی متر. اما من که هستم که قانونی بگذارم؟ 35 میلی متر بهترین فاصله کانونی برای عکاسی خیابانی است. این یعنی 50 میلی متر فاجعه است؟ همه این عددها به درک، با 70 میلی متر عکاسی کنید اگر آن را بیشتر دوست دارید.

زمانی که از شکستن قواعد حرف می زنم، منظورم این است که از امتحان کردن و متفاوت عمل کردن نهراسید. شما مجبور نیستید فقط با فاصله کانونی 70 میلی متر عکاسی کنید. اما اگر حس کردید این فاصله کانونی غیر واید (wide) برخلاف توصیه های عکاسان خیابانی که لنزهای 28 و 35 میلی متری را توصیه می کنند، به عکس های شما ویژگی های بهتری می دهد، از آن استفاده کنید.

من گمان می کنم که زمانی تعدادی از مردم قواعدی را که اکنون ما به آن ها اصول می گوییم درست کرده اند. خود آن ها زمانی شکننده قوانین پیش از خود بوده اند. من همیشه می گویم با فاصله کانونی 28 میلی متری عکاسی می کنم. اما لزومی نمی بینم که همان روز با فاصله کانونی 200میلی متری هم عکاسی نکنم.

 

اصل هفتم: با لنز فیکس عکاسی کنید

با لنز فیکس عکاسی کنید

زمانی که اولین دوربین عکاسی ام را خریدم، تا دو ماه هیچ عکسی نگرفتم! چون جایی خوانده بودم که جامعه عکاسان خیابانی با لنز زوم رابطه خوبی ندارند. پس من هم لنز XF 18-55 خودم را فروختم و یک لنز فیکس XF18 mm گرفتم و راستش را بخواهید از آن متنفر بودم. بعد از آن XF35 میلی متری خریدم و آن را هم دوست نداشتم. هیچ کدام از این لنز های فیکس (لنزی که فقط یک فاصله کانونی ثابت دارد) را دوست نداشتم و به خرج کردن پولم ادامه می دادم.

بعد از مدت ها فهمیدم که لنز 35 میلی متری لنز محبوب من است. این را زمانی تجربه کردم که دوربین ام Fujifilm X100T بود. من از عکاسی با این دوربین لذت می بردم، اما تقریبا یک سال از زمانم را به بهانه یافتن لنز فیکس مناسب هدر دادم. همه این ها به این خاطر بود که زمانی کسانی به من گفته بودند که باید یک لنز فیکس مناسب برای خودم بیابم.

اگر من پیش از این کارها، با لنزهای زوم-که فاصله کانونی متغیر دارند-کار می کردم، این شانس را داشتم که بدون هدر دادن پولم، فاصله کانونی محبوبم را بیابم. جالب اینجاست که من امروزه تمام عکاسی های خیابانی ام را با لنز زوم انجام می دهم و فاصله کانونی 28 میلی متر لنز زوم را استفاده می کنم نه یک لنز فیکس 28 میلی متری.

 

اصل هشتم: قاعده یک سوم

مردم هنگام نقد عکاسی خیابانی همیشه از قواعد ترکیب بندی صحبت می کنند. بسیار خب، ترکیب بندی مهم است. اما اجازه دهید به گونه ای تظاهر نکنیم که گویی هیچ وقت عکس هایی عجیب و خارج از قاعده های ترکیب بندی نگرفته ایم. من نمی توانم این گونه باشم که: “ببین عکست بهتر میشد اگر یه کمی بیشتر سمت راست می ایستادی و قاب بندی میکردی…”.

اجازه دهید با آن مواجه شویم: وقتی در حال عکاسی از یک لحظه خاص هستید، بیشتر آنچه اتفاق می افتد خارج از کنترل شماست. می توانید دوربین را جا به­ جا کنید، ترکیب بندی حول سوژه را تا آن جا که می توانید بهبود دهید، اما مردم نمی توانند خودشان را با قاب بندی ما تطابق دهند.

زمانی که افراد در حال نقد ترکیب بندی عکس های شما هستند، نمی دانند که در لحظه ثبت عکس چه گذشته است. شاید یک ساختمان پشت سر شما بوده است، یا یک کارگاه ساختمانی درست کنار شما. شاید شما فقط 6 ثانیه زمان داشته اید قبل از آن که سوژه وارد فروشگاه شود یا تلفن همراهش را جواب دهد. ما فقط می توانیم یک عامل از عوامل تاثیرگذار روی عکس را کنترل کنیم. وظیفه شما ثبت عکس است و اگر می توانید به خوبی قاب بندی کنید، بسیار خوب! اگر نمی توانید، آن چیزی که می توانید را انجام دهید، به نقد دیگران و… فکر نکنید.

 

اصل نهم: از نزدیک عکاسی کنید

این قاعده ایست که من با آن زندگی می کنم، چیزی در عکاسی کردن آدم ها از فاصله نزدیک وجود دارد که برای من هیچان انگیز است. اما اخیراً من این قاعده را هم شکسته ام، زمانی که با یک لنز تله عکاسی می کنم. شما نیاز ندارید که روبروی صورت یک سوژه بایستید تا عکسش را ثبت کنید، اگر کسی چنین قانونی برای شما وضع کرده است، این مقاله را به آن ها معرفی کنید.

از نزدیک عکاسی کنید

 

اصل دهم: پرتره ها عکس خیابانی محسوب نمی شوند

من پرتره های زیادی در خیابان می گیرم و روند این کار برای من معمولاً به این گونه است که به سمت کسی می روم، با او احوال پرسی می کنم و در خصوص اینکه می خواهم از او عکس بگیرم سوال می کنم. معمولاً خیلی از پرتره هایی که در خیابان می گیرم، تعریف و تمجید می شود. اما همیشه کسانی هم هستند که مدام می گویند عکاسی پرتره در خیابان در ژانر عکاسی خیابانی قرار نمی گیرد!

حالا من اینجا می خواهم این نظر را به چالش بکشم. من معتقدم که ثبت پرتره های خیابانی از این نظر که سرعت تغییرات جهان و جوامع بسیار زیاد شده است، دارای اهمیت است. بله از نظر ما که خودمان در این زمان هستیم، آدم های اطرافمان عجیب و یا جالب نیستند. اما سی سال بعد که احتمالاً با این روند رشد تکنولوژی شکل و نوع زندگی بشر به کل متفاوت خواهد بود، متوجه اهمیت ثبت این روزهای جوامع خواهیم شد. اجازه ندهید که آن نظرات قائل به دسته بندی شما را از پیشرفت و عکاسی (همراه با شکستن قواعد) دلسرد کنند.

 

منبع:petapixel.com

برای مطالعه بیشتر در خصوص دیگر سبکهای عکاسی می توانید از لینکهای زیر استفاده کنید:

عکاسی خبری

عکاسی نجوم

عکاسی کودک

عکاسی عروس

عکاسی تبلیغاتی

عکاسی مد

عکاسی در طبیعت

عکاسی معماری

عکاسی از غذا