آکادمی پیکسان

قطعا «نور» در عکاسی، حرف اول را می‌زند. اگر کمی دیدگاهتان را تغییر دهید، خواهید فهمید که نور علاوه بر اینکه المان ضروری برای عکاسی است، بلکه می‌تواند یک معیار قدرتمند در ایجاد افکت‌های خلاقانه در عکاسی باشد. نوردهی در عکاسی، هر لحظه بر اساس زاویه تابشی و شدت تابش، دچار تغییر می‌شود. چرا که نه؟ چرا این تغییرات آنی را به فال نیک نگیریم؟
اگر تا به حال معجزه نور در عکاسی را دست‌کم گرفته‌اید، پیشنهاد می‌کنیم کمی خلاقیت در نوردهی را به ایده‌های خود اضافه کنید و با کمک این مقاله، تاثیر نور در عکاسی کودک را ببینید.

مسئله  تاثیر نور در عکاسی کودک از دو جنبه قابل بررسی است:

1. نور طبیعی
2. نور مصنوعی

اگر یک آتلیه کودک دارید و تجهیزات نورپردازی‌تان کامل است، این مژده را به شما بدهم که دستتان باز است که برای عکاسی خلاقانه از کودک، حسابی مانور دهید اما در فضای باز، بدون هیچ تجهیزات نوری هم می‌توان تصاویر فوق العاده‌ای از کودکان ثبت کرد.
واقعیت این است که به صرف داشتن قدرتمندترین و گران‌ترین دوربین‌های عکاسی و بدون توجه به اصل تاثیرگذاری به نام نوپردازی، موفقیت چندانی نصیبتان نخواهد شد. برای افزایش تاثیر نور در عکاسی کودک چه راهکارهایی وجود دارد؟

منبع نور شناسایی کنید:

قبل از اقدام به عکاسی از کودک، به این حقیقت واقف باشید که هنر عکاسی از کودک، هنر ثبت آنی ژست‌های این موجود ظریف و غیرقابل پیشبینی است. شاید بتوانید میزان نوردهی را تحت کنترل بگیرید، اما کنترل سوژه بازیگوش و پرانرژی تقریبا محال است. پس هر فرصتی را غنیمت بشمارید چرا که ضمانتی برای تکرار آن وجود ندارد.
منبع نور را به خوبی بشناسید و با عملکرد آن آشنا باشید. اگر از نور طبیعی استفاده می‌کنید یا نور مصنوعی، کافیست قبل از عکاسی مختصر تحقیقاتی از آن به عمل آورید.

تکنیک های عکاسی خلاقانه با نور را کشف کنید:

سری به گوگل بزنید تا از ایده‌های عکاسی با نور آن استفاده کنید؛ دامنه این ایده‌ها به قدری گسترده است که پس از بررسی چند نمونه، خودتان استاد و ایده‌پرداز می‌شوید. حواستان باشد ایده‌های استخراجی با نوع منبع نور هماهنگی داشته باشد تا حین عکاسی دچار دردسر نشوید.

نگاهتان را تغییر دهید:

به قول سهراب سپهری: «چشم‌ها را باید شست، جور دیگر باید دید»
باید بتوانید از هر سایه و روشنی، یک سوژه ناب عکاسی بیرون بکشید؛ برای این کار کافیست دیدتان را تغییر دهید و کمی جزیی نگر شوید. صحنه‌های جذابی که تلفیقی از آرایش اجسام و نور است را شناسایی کنید و به دنبال اضافه کردن کودکتان به عنوان سوژه اصلی به این صحنه باشید. قبول داریم که پیاده‌سازی این ترفند به این راحتی که می‌گوییم نیست اما مطمئن باشید نتیجه خوبی خواهد داشت.

افزایش تاثیر نور در عکاسی کودک با عکاسی ضد نور:

عکاسی ضدنور همیشه جواب می‌دهد. منبع نور اصلی را تقریبا روبرو لنز دوربین قرار دهید. نورانی بودن صورت کودک در یک پس زمینه تیره هم ایده خوبی به نظر می‌رسد که ارزش پیاده‌سازی را دارد. عکاسی ضدنور لب ساحل و با غروب خورشید، از جمله تصاویری خواهد بود که حکم گل سرسبد آلبوم کودکتان را خواهد داشت. مقوله عکاسی ضدنور نسبتا وسیع است و نیاز به کمی مطالعه و تحقیق دارد.

زاویه تابش را تعیین کنید:

اگر برای انتخاب زاویه تابش نور کمی حساسیت به خرج دهید، بلافاصله تاثیر نور در عکاسی کودک را با چشمان خود خواهید دید. شاید باورش سخت باشد اما یک تغییر ناچیز در زاویه تابش می‌تواند بنیان گذار یک تغییر اساسی در سبک عکاسی شما باشد. قبل از عکاسی، زاویه‌های کاندید را در ذهن مرور کنید و حین عکاسی تمام زاویه‌ها را به مرحله اجرا درآورید؛ مطمئن باشید لااقل یکی از این زاویه‌ها، بهترین خواهد بود.

شدت تابش را در نظر بگیرید:

اگر قرار است نور طبیعی را مهمان تصاویرتان کنید، باید بدانید شدت تابش در چه ساعاتی از روز زیاد و در چه ساعاتی ملایم یا کم است. اینکه از چه شدت تابشی استفاده کنید به سلیقه و پسند شخصی‌تان برمی‌گردد. البته فضای عکاسی مورد نظر هم در انتخاب سطح تابش موثر است؛ در نظر داشته باشید که تابش با شدت بالا، چه محدودیت‌ها و مزایایی دارد.
با تمام این اوصاف، نور اوایل روز و اواخر روز (غروب) جزو پرطرفدارترین تابش‌های طبیعی رده‌بندی می‌شوند.

حتما می‌دانید که تابش مستقیم نور به صورت و چشمان کودک، برای او مضر و ریسک آفرین است.

سوژه یا صحنه؟ مسئله این است!

باید تکلیفتان را روشن کنید؛ نور قرار است روی سوژه شما مانور دهد یا صحنه و پس‌زمینه؟ اگر قرار است نور را عنصر خلاقانه صحنه عکاسی از کودک قرار دهید، بهتر است فضایی با پس‌زمینه نسبتا خلوت انتخاب کنید تا نور در ازدحام المان‌های صحنه گم نشود. البته برنامه‌ریزی روی به کارگیری نور در صحنه، باعث صرفه‌جویی در زمان برای شما خواهد شد. کودک شما به اندازه کافی بازیگوش است و زمان زیادی را برای مدیریت شیطنت‌های خود می‌طلبد پس تا جای ممکن، برای همه چیز برنامه‌ریزی قبلی داشته باشید.

نور طبیعی و ملایم:

با شنیدن «نور طبیعی و ملایم» چه تصوری جز هوای ابری در ذهنتان بال و پر می‌گیرد؟ همانطور که گفتیم انتخاب شدت تابش سلیقه‌ای است اما معجزه عکاسی در هوای ابری را از آلبوم کودکتان دریغ نکنید. تاثیر نور در عکاسی کودک محدود به نورهای شدید و خشن نیست. گاهی نوری در پشت پرده غوغا می‌کند.
البته انتخاب صحنه عکاسی با هوای ابری هم در کیفیت نهایی عکس بی تاثیر نیست.

به خاطر داشته باشید برای عکاسی دراماتیک و پرتره از کودک، هیچ راهی به جز استفاده از نورهای ملایم و نرم ندارید.

تصاویری با درونمایه ابهام می‌خواهید؟

اگر شیفته تصاویری هستید که حس ترس و ابهام را به صورت همزمان به بیننده القا می‌کند، یا تصاویری می‌خواهید که ژانر منحصر بفردی داشته باشد، از سایه‌های تند و پس زمینه تیره غافل نشوید. می‌توانید نیمی از بدن کودک را در بخش نهان سایه و نیم دیگر را در معرض نور قرار دهید. دامنه تاثیر نور در عکاسی کودک چنان گسترده است که با کمی دستکاری زاویه تابش و شدت آن، معجون چشم نواز جدیدی حاصل می‌شود.

تناسب شدت نور با دکور صحنه:

اگر از محیط آتلیه برای عکاسی از کودک خود استفاده می‌کنید، حواستان به سازگاری میزان تابش با دکور پس زمینه باشد. از آنجا که محوریت این مقاله بر اساس عکاسی خلاقانه با نور است، بهتر است روی سوژه‌های فرعی چندان مانور ندهید تا نقش نور پررنگ باقی بماند. دو الی سه المان فرعی در پس زمینه کفایت می‌کند.

نوردهی مصنوعی به سبک فلاش:

هرچند نگاه منتقدانه اغلب عکاسان متوجه استفاده از فلاش است اما به هر حال نمی‌توان منکر این سبک نوردهی شد. اگر در انتخاب فاصله و شدت نور فلاش دقت کنید، عکس‌های حاصل از آن چیز بدی از آب درنخواهد آمد. توصیه می‌کنیم دوربین را هم سطح کودک قرار دهید و برای تنظیم فاصله و شدت نور اقدام کنید.
عکاسی از کودک از بالا یا پایین کمی آماتور به نظر می‌رسد و بهتر است با دقت بیشتری مورد استفاده قرار بگیرند.

برای عکاسی از کودک با فلاش، دوربین را مقابل چشمان نوزادان قرار ندهید. بهتر است از نور فلاش برای عکاسی‌ از پاها، کودک خوابیده یا به طور کلی از فاصله دور از نوزاد انجام بگیرد. عدم توجه به این نکته می‌تواند نوزاد را کور کند!

حس نوستالژیک عکس‌های سیاه و سفید:

آلبوم بدون عکس سیاه و سفید کودک، مثل زنبور بی عسل است! با اینکه زمان زیادی از پیدایش این سبک عکاسی گذشته اما هرچه بیشتر می‌گذرد به جذابیت و حس مینیمالیستی این ژانر اضافه می‌شود که کم نمی‌شود.
قبل از این که شروع کنید، نقاط روشن و تاریک تصویر را تعیین کنید و برای القای هرچه بیشتر حس مینیمالیستی، از پس زمینه‌های خلوت و ساده استفاده کنید.

سخن نهایی:

نور، خود عکاسی است. در واقع این معیار چنان تاثیر گذار است که بدون حضور آن عکاسی مفهومی نخواهد داشت. بعد از اجرای قواعد بالا، درک خواهید کرد که تاثیر نور در عکاسی کودک یک مقوله پیش پا افتاده است چرا که مرز بین نور و عکاسی به قدری نازک است که می‌توان آن‌ها در هم ادغام کرد و یکی در نظر گرفت.

در کنار مراحل رشد کودک، والدین و خانواده هم از عنایت گذر زمان بی نصیب نمی‌مانند. عکس‌ها با چاشنی حضور خانواده، در گذر زمان با ارزش و خاطره‌انگیز خواهند شد. در واقع آلبوم عکاسی بدون عکس‌های خانوادگی، یک چیزی کم دارد.
اگر قصد دارید چندتایی عکس خانوادگی در آتلیه کودک ثبت کنید، بهتر است خود را برای یک ماراتن چالش برانگیز آماده کنید چون هماهنگ کردن چند نفر در یک قاب عکاسی که از قضا یکی از از اعضا، کودک و پر جنب و جوش است، کار ساده‌ای نیست.
خیالتان راحت باشد که معیار سنجش یک عکس خانوادگی خوب چندان پیچیده نیست؛ همین که همه اعضای خانواده دور هم و در یک قاب کنار هم قرار گرفته‌اند، زیباست. به دنبال ایده‌های جالب برای عکس خانوادگی در آتلیه کودک می‌گردید؟ این مقاله سرنخ‌های مفیدی برای ایده‌یابی و نکات مهمی در اختیار شما قرار خواهد داد.

لطفا دندان سر جگر بگذارید:

هر کار دسته جمعی نیاز به صبر و حوصله دارد. عکس خانوادگی در آتلیه کودک با چاشنی هنری و ظریفش، از این قاعده مستثنا نیست. انتخاب ژست‌های پیچیده و کلافه کننده علاوه بر این که شما را به نتیجه مطلوب نمی‌رساند، ممکن است شما را مجبور کند دور این نوع عکاسی را خط قرمز بکشید.
از پرخاش به کودک و سرزنش آن‌ها به شدت بپرهیزید چرا که حس و حال منفی آن‌ها به خوبی در چهره‌شان مشخص می‌شود. کودکان اهل تظاهر و آبرو داری نیستند پس لطفا برای ثبت یک عکس کودک با خانواده در آتلیه، دندان سر جگر بگذارید.

از قبل کودک را آماده کنید:

اگر مسئولیت ژست دهی عکس‌های خانوادگی را بر عهده گرفته‌اید و عکاس آتلیه را از این وظیفه خطیر معاف کرده‌اید، بهتر است از قبل با توجه به رده سنی کودک، او را آماده ژست گرفتن نمایید؛ خصوصا اگر ژست‌های عجیب و غریب را می‌پسندید، از آماده سازی فرزندتان قبل از مراجعه به آتلیه کودک غافل نباشید.

بدون لباس ست هرگز!

خوشبختانه عکس خانوادگی در آتلیه کودک، انعطاف بالایی در انتخاب نوع پوشش دارد اما حتما چند دستی لباس ست تهیه دیده و عکس بگیرید. سن لباس‌ها می‌تواند شامل ست رنگ، ست مدل و ست رنگ و مدل باشد.
اگر در انتخاب لباس ست کمی جسارت و خلاقیت هم دخیل کنید، نور علی نور است.
قبل از مراجعه ایده‌ها، تعداد عکس‌ها، تعداد لباس تدارکی و تم‌های مورد نیاز را با عکاس آتلیه درمیان بگذارید تا زمان مناسب را برای فرآیند عکس خانوادگی شما در نظر بگیرند. با این هماهنگی ساده، نه شما معذب می‌شوید و نه آتلیه به شما فشار می‌آورد.

از ژست های طبیعی غافل نشوید:

اگر از ما می‌شنوید، روی ژست‌های طبیعی کودک نسبت به ژست‌های کلیشه‌ای حساب بیشتری باز کنید. دامنه تنوع ژست‌های طبیعی بیشتر و اجرای آن‌ها نیز کم دردسر تر است. ژست‌های طبیعی همیشه درونمایه شادی و خنده ندارند و می‌توانند تعجب، جدیت و حتی عصبانیت را شامل شوند.

از نورپردازی‌های خلاقانه استفاده کنید:

تنوع در نورپردازی، ارزان‌ترین ابزاری است که می‌تواند خلاقیت در عکاسی برای عکس‌های شما ایجاد کند. عکاسی با زمینه تاریک، عکاسی نیمه تاریک، ضد نور یا هر نوع نورپردازی خلاقانه می‌تواند عکس خانوادگی در آتلیه کودک شما را خاص و منحصر بفرد کند. در این میان، نورهای رنگی با فیلترهای رنگی، جذابیت نوع نورپردازی است که می‌تواند نظر هر بیننده‌ای را جلب کند.

این نکته را در نظر داشته باشید که برای عکاسی با فیلترهای نوری رنگی، بهتر است لباسی ساده به رنگ سفید داشته باشید که جلوه نور رنگی روی آن دیدنی‌تر و واضح باشد.

عکاسی خانوادگی در آتلیه کودک با کادر فشرده:

اگر عکاس آتلیه جسارت فشرده کردن کادر و نزدیک شدن دوربین به صورت خانواده شما را ندارد، شما این جسارت را به او بدهید. در کادر فشرده می‌توانید به یکدیگر نگاه کنید، به بالا یا پایین نگاه کنید یا شکلک‌های با مزه درآورید.
خنده‌های واقعی هم جزو المان‌های همیشه جذاب هستند که کوله باری از حس مثبت را به بیننده القا می‌کنند.

ژست خانوادگی با نوزادان:

اگر رده سنی کودک شما بالا نیست، برای انتخاب ژست‌ها کمی محدودیت دارید. نوزاد کمتر از 1 سال، نه می‌تواند به صورت ارادی بخندد، نه بپرد، نه بایستد و نه ژست خاصی بگیرد. با این وجود، عکس‌های احساسی که با نوزاد می‌توان گرفت حیرت انگیز است.
نوزاد خواب، در حال شیر خوردن، در حال پستونک خوردن یا حتی گریه کردن سوژه جالبی برای به تصویر کشیدن است. با این که فرآیند عکاسی با یک نوزاد چنان قابل پیشبینی نیست اما نتیجه نهایی جواهری در آلبوم عکس کودکتان خواهد بود.

عکاسان حرفه ای بیشترین توصیه هایشان در مورد نور است. نور و نوردهی بدون شک از مهم ترین جنبه های عکاسی و نه فقط عکاسی کودکان است. این تقریباً غیرممکن است که بدون نوردهی خوب، عکسی بگیرید که بتوانید مشکل نوردهی آن را بعد از عکاسی و در مرحله ویرایش عکس با ابزارهایی مثل فوتوشاپ حل کنید. من یکی دوبار توانسته ام این کار را انجام دهم اما بی شک باید بتوانید در محل عکاسی بهترین نوردهی در عکاسی کودک را انجام دهید.

لطفاً مطلب ما درباره راهنمایی ها و راهکارهای فتوشاپ در نوردهی عکس را در این خصوص ببینید.

بهترین حالت، عکاسی از کودک با نور طبیعی است. کودک را در کنار یک پنجره روشن از نور یا زیر سایه یک درخت قرار دهید و به این ترتیب تمام قدرت خورشید را در اختیار خواهید داشت. حتماً تست کنید اما تاجایی که ممکن است در زیر نور کاملاً مستقیم و بی واسطه خورشید عکاسی نکنید. این نوع نور (کاملاً مستقیم) می توانند سیستم نورسنجی دوربین  (metering) را تحت الشعاع قرار دهد و سایه های نامناسبی در عکس ایجاد می کند. هرچند در مواردی می توانید در نور مستقیم و نامناسب هم عکاسی کنید، برای این کار نیاز دارید کمی درباره تنظیمات دوربین آموزش ببینید و تمرین کنید.

در نوردهی عکاسی کودک با فلاش مستقیم… خیر!

در نوردهی در عکاسی کودک سعی کنید از این گزینه دوری کنید. این حالت سایه های بزرگی در پشت سوژه ایجاد می کند و قرمزی چشم ها هم از دیگر مشکلات استفاده از آن است. همچنین استفاده از نور فلاش به شکل مستقیم به نوعی نشانه ای از غیرحرفه ای بودن شما در عکاسی است. تنها روش استفاده قابل قبول از فلاش مستفیم استفاده از آن در قالب تکنیک fill-in-flash است.

*توضیح در مورد fill-in-flash: این تکنیک در واقع می تواند شامل استفاده از فلاش اصلی دوربین یا فلاش های سیار یا جداگانه ای باشد که شما استفاده می کنید. در هر دوی این حالت ها استفاده از تکنیک fill-in-flash به معنای استفاده کنترل شده از نور مستقیم فلاش است. مثلاً در دوربین های کانن، در حالتی که دوربین را روی P mode قرار می دهید، می توانید از جبران نوری فلاش (Flash Exposure Compensation) استفاده کنید. در این حالت (FEC) نوری که از فلاش برای خارج می شود را کنترل می کنید تا بیش از حد روشن نباشد. هم چنین دقت کنید این جبران نوری فلاش را با جبران نوری کلی دوربین (Exposure  compensation) اشتباه نگیرید. حالت دوم مخصوص تنظیم نور محیط است و حالت اول مربوط به تنظیم نورخروجی از فلاش دوربین تان.

یک کاربرد دیگر و مجاز برای استفاده از فلاش مستقیم در نوردهی عکاسی کودک، زمانی است که می خواهید با نور شدید خورشید مقابله کنید. زمانی که نور طبیعی چنان شدید است که بر روی صورت کودک سایه شدیدی انداخته است و می خواهید با فلاش آن را از بین ببرید.

در مقابل، استفاده از فلاش غیر مستقیم (bounced flash) بسیار کاربردی است. با بازتاباندن نور فلاش از یک سطح دیگر به صورت سوژه، باعث می شوید که نور در این حالت به صورت پخش شده و مناسب تری به صورت او برسد و اثرات فلاش مستقیم را نداشته باشد.

برای اطلاعات بیشتر در این مورد مطلب ما درباره عکاسی با فلاش را ببینید.

بعد از نور طبیعی، بهترین روش نوردهی در عکاسی کودک از نظر من استفاده از سافت باکس (soft box) است. من سافت باکس خودم را همیشه همراهم می برم. آن ها انداره های متنوعی دارند. از کوچکترین آن ها کی می توانید به عنوان دیفیوزر در اطراف فلاش استفاده کنید، تا ابعاد بزرگ آن ها در حدود 2-3 مترمربع. کارکرد اصلی این سافت باکس ها دیفیوز کردن نور فلاش است تا یک نور کاملاً لطیف و بدون شدت و پخش شدگی مناسب تحویل بگیرید. نور پخش شده تاثیر بسیار خوبی روی لطافت بخشیدن به تصویری که از سوژه خلق می کنید، دارد. اگر در فکر خرید یا استفاده از نور استودیویی هستید، سافت باکس ها بسیار به کارتان می آید.

منبع:www.all-things-photography.com

بچه ها یکی از سوژه های مورد علاقه بیشتر مردم برای عکاسی هستند، اما مانند هر سوژه ای، آن ها هم چالش های عکاسی خاص خودشان را دارند. اجازه دهید در ادامه نگاهی به چند روش برای عکاسی کودک در فضای باز اشاره کنیم.

چرا نور طبیعی بهترین نور است؟

بچه ها مانند تمام سوژه های انسانی، در حالت که در نور طبیعی در فضای باز باشند، به بهترین شکل ممکن در عکس ثبت می شوند. نور لطیف و طبیعی به صورت سوژه حالتی دلپذیرتر می دهد و کمک می کند که پوست صاف تر به نظر برسد و سایه های شدید روی صورت را از بین می برد.

استفاده از فلاش برای بچه ها و کوچکترها ممکن است باعث پلک زدن و یا حتی ترس و گریه کردن آن ها شود. هم چنین نور فلاش باعث می شود تا عمق و بعد موجود در فضای عکس در حالت طبیعی را به خاطر شدت نور فلاش که به صورت یکسان به همه جا می تابد، از دست بدهید. چرا که این سایه روشن های ظریف موجود به خاطر نور طبیعی هستند که به عکس جزییات، حس و عمق می بخشند.

هنگامی که در جستجوی یک زمان مناسب برای استفاده از نور طبیعی برای عکاسی از کودکان در فضای باز هستید، یادتان باشد که نور میانه روز به خاطر سایه های شدیدی که ایجاد می کند، اصلاً مناسب نیست. بهترین زمان ها برای عکاسی در طول روز، یکی اوایل طلوع آفتاب و دیگری نزدیک به غروب است. این زمان ها به ساعت طلایی معروف هستند. در این ساعت ها چون خورشید در پایین آسمان است، نور به نرمی به سوژه می تابد و درخشش لطیفی ایجاد می کند. بنابراین در این ساعت طلایی یک زاویه مناسب برای تابیدن نور از یک سمت به سوژه بیابید، نتیجه بعید است بد باشد.

اگر به هر دلیلی نمی توانید در ساعت طلایی عکاسی کنید و مجبورید در طول روز این کار را انجام دهید، چند راه برای کم کردن مشکلات در این ساعت ها وجود دارد. نخست اینکه سعی کنید تا حد ممکن از مکان هایی که نور خورشید مستقیم و شدید است دور بمانید. به جای آن دنبال جایی باشید که تا حدودی سایه است. از کودک بخواهید روبه آسمان بایستد تا صورتش کاملاً روشن باشد. می توانید از یک فلاش پر کننده (fill flash) یا سیار (portable flash) برای پر کردن سایه هایی که احتمالاً (به خاطر نور شدید میانه روز) روی بعضی نقاط صورت می افتد، استفاده کنید.

چطور شاد، غریزی و در لحظه عکاسی کنیم؟

توانایی تمرکز بچه ها کم است و اکثرشان در حال بالا و پایین پریدن هستند. بچه ها کمتر برای مدت طولانی یک جا می نشینند و بنابراین سخت خواهد بود که از آن ها انتظار همکاری برای ژست عکاسی داشته باشیم. محیط داخلی یا آتلیه کودک می توانند برای بچه ها ترس آور باشند. همین باعث می شود که کار عکاسی هم برای عکاس ناامید کننده و بدون نتیجه نامطلوب باشد. در عوض عکاسی کودک در فضای باز مانند پارک ها، ساحل، حیاط خانه یا باغ و باغچه بسیار مناسب تر است.

بعضی از والدین عادت دارند که پیش از شروع کار عکاسی، به بچه ها اخطار بدهند که باید بسیار منضبط رفتار کنند. در حالی که این اتفاق باعث می شود بچه ها نیاز به زمان بیشتری داشته باشند تا خودشان را پیدا کنند، از استرس اولیه حاصل از تذکرات راحت شوند و خودشان را رها کنند. ژست های خشک و لبخندهای پنیری (اشاره به چیززززز) آن چیزی نیستند که در عکاسی کودک باید به دنبالشان باشید. بنابراین ضروری است که بچه ها در هنگام عکاسی شاد و راحت باشند و به آن ها اجازه دهید هراز گاهی بیایند و نتیجه عکس را در دوربین ببینید. همراه آوردن یک سرگرمی با اجازه والدین می تواند یک راه خوب برای تهییج بچه ای که خسته شده است، به ادامه کار عکاسی باشد.

یک جلسه عکاسی در فضای باز به شما امکان عکاسی از حرکت (action shots) می دهد. مواردی که بچه ها در حال دویدن در چمن، ماسه بازی در ساحل، بازی کردن با اسباب بازی هایشان یا سایر بچه ها هستند فرصت های عالی برای عکاسی خواهد بود. در این موارد گرفتن عکس های پشت سر هم از فعالیت های بچه ها می تواند بیشتر حتی شبیه یک مستند شود تا عکاسی پرتره کودک.

بچه ها، مانند بزرگسالان، هرکدام اشخاصی با ویژگی های منحصر به فرد هستند و یکی از کارهای شما در عکاسی کودک در فضای باز این است که شخصیت خاص هر کدام را در عکس هایشان ثبت کنید. یک راه برای محقق کردن این هدف این است که زمانی را به شناخت آن ها اختصاص دهید (پیش از شروع به کار عکاسی). با این کار خواهید فهمید چه ویژگی های شخصیتی دارند: خجالتی اند، برون گرا هستند، جدی و مشتاق اند، با مزه اند یا فقط فعال هستند یا… می توانید ایده های جدیدی به کار بگیرید تا هرچه بهتر ویژگی های هر کدام از سوژه ها را در پرتره هایشان منعکس کنید.

همان طور که گفته شد راه های عادی عکاسی برای گرفتن خنده و حالت طبیعی از سوژه ها در مورد بچه ها جواب نمی دهد. پس باید به بازی ها و ترفندهای ویژه ای روی بیاورید. مانند دالی بازی در پشت دوربین و یا مثلاً بچه گانه یا کارتونی حرف زدن احتمالاً باعث می شود که بچه ها یک خنده کاملاً طبیعی به شما تحویل بدهند که به کارتان می آید. یادتان باشد که بچه ها معمولاً در اوایل روز در بهترین و خوش خلق ترین حالتشان هستند. هر چه به انتهای روز نزدیک می شویم، خستگی باعث می شود که همکاری با شما برایشان سخت تر شود. همچین اگر مادر کودک رضایت دارد ثبت یک پرتره مادر و فرزندی در فضای بیرونی که مادر در حال مراقبت از کودک است، می تواند به لحاظ احساسی بسیار تاثیرگذار باشد. برای اطلاعات بیشتر می توانید مقاله آموزش عکاسی مادر و کودک را مطالعه کنید.

بهترین تنظیمات دوربین برای عکاسی کودک در فضای باز

برای آنکه بتوانید بهترین فوکوس را روی صورت بچه ها داشته باشید تنظیم نیمه دستی/اتوماتیک دوربین را در حالت اولویت دیافراگم (شما دیافراگم را تنظیم می کنید و دوربین خودکار سرعت شاتر و ایزو را) قرار دهید. یک اندازه دیافراگم خوب برای شروع می تواند f5.6  باشد. این اندازه دیافراگم مناسبی برای مات کردن (blur) کردن فضای خارج از فوکوس و اطراف و پشت سر سوژه است.

یک اصل در مورد عکاسی با دوربین های دیجیتال استفاده از کمترین ISO ممکن است. اما در مواردی که نور کم است، می توانید تا ISO 800 هم بالا بروید تا سرعت شاتر مناسب را فراهم کنید. هر چند به هر حال بالاتر رفتن از این مقدار ISO می تواند حجم بالایی نویز در تصویر ایجاد کند.

توضیح: از الویت های یادگیری عکاسی با دوربین های دیجیتال، آموختن رابطه بین اعضای مثلت نور در این دوربین هاست: دیافراگم-شاتر-ISO. توصیه می شود پیش از هرکاری این سه ابزار و ارتباط منطقی آن ها را با  هم بیاموزید.

برای ثبت عکس ار بچه ها در حال حرکت کردن، یک سرعت شاتر به اندازه کافی بالا ضروریست. اگر در حال عکاسی روی حالت دیافراگم (الویت دیافراگم) هستید و سرعت شاتر بیش از حد طولانی دارید (چون در این حالت سرعت شاتر را دوربین اتوماتیک با توجه به اندازه ای که شما برای دیافراگم می خواهید تعیین می کند)، باید کمی تغییرات ایجاد کنید. یک سرعت شاتر 1/500 ثانیه یا حتی کمتر (سریع تر) برای ثبت یک تصویر واضح (شارپ) در این حالت ها نیاز است. اگر برایتان مقدور نیست که چنین سرعت مناسبی را ایجاد کنید، دوربین را در حالت ورزشی (sport mode) قرار دهید. این حالت مخصوص عکاسی از سوژه های در حال حرکت است.

یک لنز زوم یا تله (zoom lens) در محدوده 70-200 میلی متر انتخاب خوبی برای عکاسی پرتره از بچه هاست. این لنز به شما امکان می دهد تا از سوژه (بچه) به اندازه کافی فاصله بگیرید و در عین حال کاملاً قاب را با او پر کنید. اگر در فضایی با نور کم عکاسی می کنید، لنزهای سریع تر و با کیفیت بالاتر بهتر خواهند بود (هرچند گران تر هستند).

نکات و ترفند های بیشتر

• همیشه به المان های اضافی که ممکن است در پشت زمینه عکس باشد دقت کنید، همان طور که حواستان به تمام المان های دیگر عکس است. مثلاً یک شاخه درخت که در پشت سر بچه به گونه ای قرار گرفته است که گویی از داخل سر اون بیرون زده است، ممکن است به سختی دیده شود. همچنین به المان هایی که قرار است بعداً به آن ها دقت کنید بپردازید (بعداً دیر می شود!). مثلاً قطع نشدن سر یا دست و پا در پرتره های تمام قد.
• لباسی که بچه ها می پوشند برای عکاسی پرتره اهمیت دارد. لباس های با طرح راه راه یا الگو دار گزینه های مناسبی نیستند، چرا که نگاه را از صورت سوژه منحرف می کنند. هرچند این یک قاعده کلی نیست و ممکن است در زمان هایی، ویژگی های شخصیتی کودکی که از او عکاسی می کنید این شکل از لباس پوشیدن را توجیه کند. هدف خلاقانه یا نهایی شما هر چه هست باید به یاد داشته باشید که بچه ها در هنگام عکاسی در حالتی رها، آزاد و بدون استرس باشند و این با لباس های رسمی معمولاً محقق نمی شود.
• از آن جا که عکاسی از بچه ها در فضای باز نیاز به تحرک و صرف انرژی زیاد توسط عکاس دارد، سعی کنید کمترین لوازم دست و پاگیر ممکن را با خود ببرید. گاهی ممکن است در حالی که کوله عکاسی تان را به پشت دارید، دنبال سوژه بدوید.

در آخر اینکه: خیلی زیاد عکس بگیرید. اگر فقط بخواهید دوربین به دست منتظر لحظه مناسب باشید احتمالاً آن لحظه را از دست می دهید. عکس های زیاد از فواصل و زوایای متعدد بگیرید. قطعاً در این حالت تعداد زیادی عکس بد هم خواهید داشت (مثلاً فوکوس نبودن سوژه). اما در هرحال با این روش تعدای عکس عالی در پایان خواهید داشت.

منبع:www.lightstalking.com

زمانی که از بچه ها عکاسی می کنید، گاهی با بعضی از آن ها مواجه می شوید که شخصیت درخشانشان را سریع ابراز می کنند، بسیار برون گرا هستند و عاشق دوربین. در مقابل گاهی با بعضی از آن ها روبرو می شوید که از غریبه ها بیزار اند و یا خود را از آن جعبه سیاهی (دوربین) به سرعت پنهان می کنند! در اینجاست که دغدغه عکاسی از کودک خجالتی برای بسیاری از عکاسان حوزه کودک مطرح می شود.

چاره چیست؟ 

جدا از اینکه منتظر بمانیم تا بچه از این دوران خجالت کشیدنشان عبور کنند و بزرگ تر شوند! چند نکته وجود دارد که در آموزش های آتلیه کودک به آن ها اشاره می شود.

خودتان را معرفی کنید

اگر این اول بار است که می خواهید از کودکی که نمی شناسید عکاسی کنید، در اولین مواجه، خودتان را با خوش رویی به او معرفی کنید. بگویید که هستید و قرار است چکار کنید. پیشنهاد من این است که خیلی روی اینکه قرار است عکاسی کنید تاکید نکنید. به جای این کار از اینکه قرار است چقدر باهم خوش بگذرد بگویید.

به آن ها کمی فضا بدهید.

در هنگام عکاسی از کودک خجالتی ، من معمولاً با لنز تله آغاز می کنم: یک لنز 70-200 با f2/8. با این کار می توانم از سوژه فاصله داشته باشم. در این فاصله که بچه دارد با فضا ارتباط برقرار می کند، من از فاصله دورتر تعدادی عکس از او بر می دارم.

علاقه نشان دهید

فارغ از اینکه سوژه چند سال دارد، با آن ها با احترام برخورد کنید و با آنها به گفتگو بپردازید. از آن ها سوال بپرسید. یک ارتباط فعال برقرار کنید. بچه ها از اینکه شما لذت ببرید لذت می برند و یک ارتباط واقعی شاد برایشان جذاب است.

بگذارید خودشان باشند

بعضی از کودکان خجالتی در مواجه با غریبه ها معمولاً سکوت می کنند و در خودشان فرو می روند. در این موارد اصلاً اشکال ندارد که از آن ها با همین حالتشان عکاسی کنید. مثلاً کودکی که پشت پاهای مادرش پنهان می شود یا آرام کنار درخت می ایستد؛ همین گونه که هستند از آن ها عکس بردارید.  نیاز نیست در همه عکس های کودکان، آن ها را در حال لبخند زدن ببینیم. گاهی بچه ها زمانی که حس کنند فشار از روی آن ها برداشته شده است، خجالت را کنار می گذارند و جلوی دوربین می آیند.

به آن ها اجازه دهید چیزی را که دوست دارند در کنارشان داشته باشند.

اگر متوجه شدید که سوژه جوانتان خجالتی است، بگذارید والدین چیزی را که کودکشان دوست دارد به آنجا بیاورند. مثلاً یک پتوی مورد علاقه اش یا یک اسباب بازی. گاهی همین که آن شیء مورد علاقه بچه ها نزدیکشان باشد، بچه ها راحت تر با موضوع برخورد می کنند.

و در پایان…

لبخند بزنید.

ساده است، اگر خودتان خنده رو نباشید و لبخند نزنید، مشکل است که بخواهید بچه ها یخشان آب شود و با شما همراه شوند و عکاسی از کودک خجالتی برای شما راحتتر می شود.

من در کار عکاسی ام، مشتریان زیادی داشته ام که همیشه پیش از عکاسی به من هشدار می دهند که بچه شان چقدر خجالتی است، از دوربین متنفر است و قطعاً به محض دیدن من و دوربین ام فرار خواهد کرد. خوشحالم که بگویم که من در تمام پروژه های عکاسی از کودکان هیچ وقت عکس را در حالی که بچه ها با من ارتباط برقرار نکرده اند، نگرفته ام.

علاقه من به بچه ها خالصانه است، همین است که باعث می شود با من راحت باشند. حالا من دارم فرمول امتحان پس داده خودم را با شما درمیان می گذارم. امیدوارم این روش ها برای شما هم جواب دهد.

شما چه راهکارهایی برای عکاسی از کودک خجالتی پیشنهاد می دهید؟ در قسمت دیدگاههای همین مقاله اعلام بفرمایید.

منبع: digital-photography-school.com