آکادمی پیکسان

ثبت حرکات و لحظات هیجان انگیز یک مسابقه ورزشی چه فوتبال باشد چه تنیس و چه ورزش های دیگر، یک حس فوق العاده برای عکاس خواهد بود. اما پرسش اساسی اینجاست که ما هم می توانیم به کیفیت آن عکس های ورشی عالی در مجله ها و سایت های ورزشی عکاسی کنیم و در واقع به طور حرفه ای وارد عرصه عکاسی ورزشی شویم؟

در اینجا 10 نکته برای آموزش عکاسی ورزشی به عنوان یکی از محبوب ترین سبکهای عکاسی را با عکاسان تازه کار در میان می گذاریم. امیدوارم این نکات آن ها را به حرفه ای که انتخاب کرده اند علاقه مندتر کند.

لوازم مورد نیاز برای عکاسی ورزشی

شما به یک دوربین DSLR نیاز خواهید داشت. در هر صورت مهم این است که دوربینی داشته باشید که سرعت شاتر آن قابل تنطیم دستی باشد. بدون این ها، احتمال آنکه بتوانید عکس های خوبی در ژانر عکاسی ورزشی ثبت کنید، بسیار کم خواهد بود.

1- یک لنز با حداقل فاصله کانونی 200 میلی متر تهیه کنید

یک لنز با حداقل فاصله کانونی 200 میلی متر به شما این امکان را می دهد تا جزییات یک اتفاق را در یک فعالیت ورزشی ثبت کنید. بدون داشتن لنز زوم (لنزی که قابلیت تغییر فاصله کانونی را دارد و معمولاً محدوده فاصله کانونی های بیش تر از 70 میلی متر را پوشش می دهد)، نمی توانید در میان المان های مختلف در صحنه، سوژه مورد نظرتان را از دیگران جدا کنید.  دو لنز تله زوم برای مبتدیان این ها هستند:

• Nikkor AF-S DX 18-300 mm f/3.5-5.6 ED VR
• Canon EF100-300mm f/4.5-5.6 USM

2- در حالت تنظیم کاملاً اتوماتیک عکاسی نکنید

این یک اشتباه معمول در بین عکاسان آماتور است. آن ها یا دوربین را در حالت اتوماتیک قرار می دهند و یا آن را در حالت های خاصی مانند “sport” و یا “action” قرار می دهند. اگرچه این تنظیمات تمام اتوماتیک ممکن است در مواردی خوب عمل کنند، اما برای حرفه ای شدن نیاز دارید که با حالت های غیر اتوماتیک و نیمه-اتوماتیک کار کنید.

3- از سرعت شاتر بالا استفاده کنید

در عکاسی ورزشی باید سرعت شاتری به اندازه کافی سریع داشته باشید، به نحوی که بتوانید اطمینان حاصل کنید این سرعت شاتر ریزترین و سریع ترین عمل ورزشکاران یک اتفاق ورزشیِ در حال رقم خوردن را ثبت خواهد کرد. به عنوان یک توصیه کلی سعی کنید به سرعت شاتر کمتر از 500/1 ثانیه نروید (سرعت شاتر را از این آهسته تر نکنید).

4- از حالتِ “الویت دیافراگم” استفاده کنید

در دوربین های DSLR معمولا پنج حالت کلی برای عکاسی وجود دارد: اتوماتیک (Automatic)، Program Automatic، الویت شاتر (Shutter Priority)، الویت دیافراگم (Aperture Priority) و تنظیم کاملاً دستی (Manual).

حالت الویت دیافراگم که در دوبین های نیکون با A و در کانن با AV نمایش داده می شود، به ما این امکان را می هد تا با تعیین اندازه بازشدگی دهانه دیافراگم، به دوربین اجازه بدهیم سرعت شاتر مناسب را انتخاب کند.

اگر دوربین شما DSLR نیست، نیازی نخواهد بود که به دیافراگم توجه کنید، در عوض باید نگران سرعت شاتر باشید که در ادامه به آن خواهیم پرداخت. هنگامی که با الویت دیافراگم عکاسی می کنیم، از آن جا که دوربین خودش سرعت شاتر را تنظیم خواهد کرد، برای یک روز روشن آفتابی این تنظیم (استفاده از الویت دیافراگم) انتخاب مناسبی است. بیشتر عکاسان ورزشی حرفه ای، معمولاً از همین روش برای عکاسی استفاده می کنند: انتخاب یک دیافراگم خیلی باز (مثلاً f/2.8  یا f/4) که به خاطر حجم بالای نور ورودی به دوربین در این حالت، سرعت شاتر به طور خورکار یک عدد خیلی کم (سرعت بالا) خواهد بود، و این یعنی قادر به ثبت لحظه ها و حرکت های خیلی جزیی و سریع خواهید بود (به خاطر سرعت شاتر بسیار کمی که ایجاد می شود).

5- به ایزو (ISO) توجه کنید

سرعت شاتر بسیار مهم است. اما در تعیین نور دهی (exposure) در عکاسی دیجیتال سه مولفه در کنار هم تعیین کننده هستند: سرعت شاتر، دیافراگم و ایزو. وقتی در حالت نیمه اتوماتیک/دستی مانند الویت شاتر یا الویت دیافراگم عکاسی می کنید، باید میزان ایزو را خودتان تعیین کنید. برای تعیین عدد ایزو مناسب باید به فاکتورهایی مثل مکان و زمان عکاسی دقت کنید.

برای عکاسی از یک مسابقه فوتبال در یک روز روشن آفتابی، یک ایزو پایین مانند ISO 400 می تواند انتخاب خوبی باشد، چرا که نور کافی در محیط وجود دارد. در مقابل در یک روز ابری و خاکستری شرایط کمی متفاوت تر است و این را از طریق عدد ایزو به دوربین می گوییم. برای یک روز تاریک، ایزو را باید به محدوده 800 تا 1200 افزایش دهید. دقت کنید که عدد ایزو حداکثری که می توانید انتخاب کنید و همزمان عکسی که ثبت می کنید فاقد نویز باشد، به کیفیت صفحه حساس دوربین شما بستگی دارد.

6- اگر الویت دیافراگم قابل استفاده نیست، از الویت شاتر استفاده کنید

این تنظیم برای دوربین های غیر SLR که معمولاً فقظ قابلیت تنظیم سرعت شاتر را دارند مناسب است. بسیاری از دوربین های دارای قابلیت point-and-shoots (در بسیاری از دوربین های کامپکت این قابلیت وجود دارد)، به کاربر اجازه تنظیم سرعت شاتر را می دهند.

به جای آنکه همچون حالت الویت دیافراگم به دوربین بگوییم که چه میزان نور از طریق دهانه دیافراگم وارد شود، با استفاده از الویت شاتر به دوربین می گوییم پرده شاتر چقدر سریع باز و بسته شود و دوربین متناسب با انتخاب ما، دیافراگم مناسب را انتخاب خواهد کرد. همان طور که پیش از این ذکر شد، یک سرعت شاتر 500/1 ثانیه عدد مناسبی است.

7-از فوکوس خودکار و عکاسی انفجاری (burst mode) استفاده کنید

برای همراه شدن با سوژه های در حال حرکت و ثبت آن ها، نیاز به فوکوس پیوسته (continually focus) خواهیم داشت. این برعکس حالتی ست که معمولاً از قفل فوکوس بر روی سوژه استفاده می کنیم. جدای از این، نیاز خواهید داشت که قابلیت شات زدن پیوسته (multiple images) را فعال کنید. به این مورد آخری در اصطلاح عکاسی حالت انفجاری (burst mode) گفته می شود. پیش از عکاسی ورزشی هر دوی این حالت ها را در دوربین تان فعال کنید. برای حالت burst mode، حداکثر تعداد عکس در ثانیه را انتخاب کنید:3، 4، 5،… فریم (عکس) در ثانیه. هر چه این عدد بزرگتر باشد، شانس ثبت لحظه های مهم تری را خواهید داشت.

8- جایگیری مناسب داشته باشید و ورزشی که قرار است عکاسی کنید را به خوبی بشناسید

بهترین نوع جایگیری آن است که خورشید در پشت سر شما قرار بگیرد. این به این معناست که نور کافی به سوژه های شما در حال تابیدن است که این نیز به خودی خود شما را از داشتن نور کافی برای داشتن سرعت شاتر های خیلی سریع مطمئن خواهد کرد. همچنین این که در مورد ورزشی که عکاسی اش می کنید اطلاعات داشته باشید بسیار مفید خواهد بود.

این آگاهی به شما این امکان را می دهد تا بدانید در هر لحظه باید انتظار چه اتفاقی را داشته باشید. پس اتفاقات داخل میدان را به دقت دنبال کنید و لنز زومتان را به کار بگیرید تا بتوانید سوژه را از دیگران جدا کنید و آماده قاب بندی در لحظه باشید.

9- بسیار تمرین کنید تا عکاسی ورشی حرفه ای را فرابگیرید

مهم نیست چه اتفاقی در حال رخ دادن است: یک بازیکن فوتبال در حال ضربه زدن به توپ است و یا یک تنیسور در حال سرویس زدن. سوژه را انتخاب و قاب بندی کنید، دکمه شاتر را نیمه بفشارید تا سوژه در فوکوس قرار بگیرد و سرانجام در لحظه مناسب دکمه را بفشارید تا با کمک قابلیت burst mode تعدادی عکس متوالی از آن لحظه ثبت شود.

با قابلیت هایی که دوربین های دیجیتال در اختیارمان گذاشته اند، اینکه چه تعداد عکس بگیریم دیگر یک محدودیت نیست (نگاتیو، ظهور و… وجود ندارد). بنابراین اینکه در پایان یک رخداد ورزشی با 2000 عکس به خانه برگردید اصلاً عجیب نیست.

10- از پایین عکاسی کنید (low angle)، روی زانو بنشینید و از مونوپاد استفاده کنید

وقتی در حالی که روی زانوهایتان نشسته اید و از پایین به بالا عکاسی می کنید، عکس های دراماتیک تری خواهید گرفت و تاثیرگذاری، اغراق، و به طور کلی حس بیشتری از هیجان و زندگی در عکس خواهد بود. همچنین زوایه های پایین (low angles) این حسن را دارند که پس زمینه عکس شما اغلب آسمان خواهد بود و این یعنی تعداد کمتری از دیگر ورزشکاران یا المان های منحرف کننده چشم در عکس خواهد بود. اگر کارهای عکاسان ورزشی حرفه ای را دنبال کرده باشید، احتمالاً دیده اید که آن ها غالباً این گونه عکاسی می کنند.

همچنین در نظر داشته باشید که یک مونوپاد تهیه کنید. حتی اگر مجموعه دوربین و لنزتان سنگین نیستند، مونوپاد به شما در حفظ تعادل وضعیت دوربین به خصوص هنگام عکاسی روی زانو کمک می کند.

منبع:https://www.digitalrev.com

برای مطالعه بیشتر در خصوص دیگر سبکهای عکاسی می توانید از لینکهای زیر استفاده کنید:

عکاسی خبری

عکاسی نجوم

عکاسی خیابانی

عکاسی کودک

عکاسی عروس

عکاسی تبلیغاتی

عکاسی مد

عکاسی در طبیعت

عکاسی معماری

عکاسی از غذا

عکاسی کودک با نور طبیعی راهکاری است که باعث ایجاد عکس های جذابتر در آتلیه کودک می شود. سبکی که خیلی از عکاسان حوزخ کودک به دنبال آن هستند و برای آن برنامه دارند.

در بین حالت ها، لحظه ها، ویژگی ها و رفتارهایی از نوزدان وجود دارند که ما دوست داریم آن لحظه را ثبت کنیم تا برای همیشه ماندگار شوند: چشمان درشت، خنده های بامزه، انگشتان کوچک، پوست لطیف و صورت های پر از لُپ، همه این ها ویژگی هایی هستند که فقط در این موجودات کوچک تازه پا به دنیا گذاشته یافت می شوند.

به همین خاطر است که در دوران یک سالگی رشد کودکان -که بسیار غریب و دیوانه وار و پر از لحظه ها و ویژگی های حاص است- ممکن است یکی از نزدیکان یا دوستانتان از شما بخواهد که با دوربین تان برای عکاسی نوزاد دلبندشان به خانه آن ها بروید.

در نگاه اول ممکن است بسیار خوشحال باشید که از شما خواسته اند کار عکاسی انجام دهید. اما وقتی به چالش های این کار فکر می کنید، کمی پا پس می کشید و استرس می گیرید: مثلاً اینکه از شما انتظار دارند که به سبک ان گدنز (یک عکاس معروف کودکان) از بچه قنداق پیچ شده شان عکاسی کنید؟ یا یک عکس فوق العاده با نور استودیویی عالی به آن ها تحویل دهید؟ از اینکه بخواهید کار فوق العاده ای تحویل بدهید در حالی که فقط چند ساعت برای این کار وقت دارید دچار استرس می شوید؟

چگونه می خواهید از زمانی که در اختیار دارید، بهترین بازده عکاسی از نوزدان را داشته باشید؟ به خصوص وقتی که میخواهید عکاسی کودک با نور طبیعی انجام شود.

درست در حالی که  در همین زمان کودک یا در حال خواب است یا گریه میکند یا… . چگونه می توانید این چرخه را لحظاتی برای گرفتن عکس عالی که انتظار دارید، متوقف کنید؟ همه این ها چالش برانگیز است و شما چگونه می خواهید از پس آن ها بربیاید؟

فرض کنیم که شما امکانات نور استودیویی در اختیار ندارید تا در خانه کودکی که قرار است از او عکاسی کنید، به کار بگیرید.  همه چیزهایی که دارید این هاست: خودتان، دوربینتان و نور طبیعی. به نظرتان این ها کم است؟ در حقیقت اما از کافی هم بیشتر هستند، در صورتی که بدانید چگونه از آن چه دارید به درستی استفاده کنید. و اینجاست که مسئله عکاسی کودک با نور طبیعی مطرح می شود.

برای آنکه فقط با همین امکانات سه گانه (خودتان، دوربین و نور طبیعی) یک عکاسی موفق از نوزاد داشته باشید، این هشت نکته را به کار بگیرید.

بخش اول: برنامه ریزی (پیش از عکاسی)

با یک برنامه ریزی خوب شانس خود را برای موفقیت در روز عکاسی افزایش دهید. در طی یک یا دو هفته پیش از روز موعود عکاسی این قدم ها را بردارید:

گام اول: چرخه زندگی نوزاد

نوزادان چرخه های زمانی خاص خودشان را دارند. به طور کلی این چرخه های تکرار شونده شامل این مراحل است: خواب-غدا-گریه-بازی-چُرت زدن. از والدین نوزاد مورد نظر بپرسید که چرخه او دقیقاً چگونه است و بر اساس آن برنامه ریزی کنید.

گام دوم: نوردهی

آیا قرار است در خانه شان عکاسی کنید؟ اگر پاسخ مثبت است، مکان عکاسی می تواند شامل محل خواب نوزاد در یک اتاق با نور کم، یا در بین بازوان مادر در کنار پنجره، یا شاید حیاط پشتی با استفاده از طیف های مختلف رنگ در صورت عکاسی در زمان بازی کودک باشد. از نور مستفیم خورشید دور بمانید و فقط با نور پخش شده (دیفیوز شده) و مطبوع کار کنید. تحقیق کنید و متوجه شوید که در چه زمانی از روز این نور مناسب در خانه آن ها فراهم است.

گام سوم: لباس و پوشش

به والدین نوزاد توصیه کنید که لباس های کودک را به شکلی مرتب و آماده و تعدای هم برای مواقع ضروی و تعویض آماده برای روز عکاسی آماده نمایند. همچنین برای هرچه بهتر ایجاد کردن حس آرامش و راحتی و گرما برای نوزاد، معمولاً استفاده از پتو، کلاه کشی و اسباب بازی های نرم توصیه می شود. کنترل کنید که همه این آیتم ها در هماهنگی قابل قبولی از رنگ با یکدیگر باشند. اگر اتفاقاتی افتاد که فرصت این کار (هماهنگی رنگ ها) در روز عکاسی فراهم نشد، به هر طریق کار عکاسی را به پایان برسانید و در مرحله ویرایش، از تکنیک سیاه و سفید کردن عکس ها بهره بگیرید.

گام چهارم: جدول زمانی

سعی کنید تا آنجا که می توانید با برنامه ریزی مناسب خودتان، کوچکترین اتفاقاتی که در طول روز می افتد را برای عکاسی از نوزاد مد نظر قرار دهید (در هنگام وقوع آن ها آمادگی عکاسی داشته باشید). مثلاً اگر کودک در هنگام ظهر از خواب بر می خیزد، برای اینکار باید کمی قبل از آن مثلاً 11:45 آنجا باشید، آرام و آماده عکاسی. بعد از بیدارشدن در آشپزخانه غذا خواهد خورد و احتمالاً پس از آن کمی چهار دست و پا راه رفتن در حیاط پشت خانه است. اگر همه این فرآیند ها در یک روز اتفاق نمی افتند (مثلاً بازی کردن و چهار دست و پا راه رفتن در روز عکاسی شما اتفاق نمی افتد)، ایرادی ندارد، آماده باشید همان چرخه وقوع اتفاقات طبیعی و رفتارهای نوزاد و هر تعداد از آن ها که رخ می دهد را در روز عکاسی پیگیری کنید.

بخش دوم: روز عکاسی

در روز عکاسی احتمال آن که به هر دلیلی زمان کافی برای آنکه به شکل مطلوب عکاسی کنید را نداشته باشید زیاد است. در هر صورت این گام ها را در روز عکاسی و پیش از شروع عکس گرفتن مد نظر قرار دهید:

گام اول: یافتن نور مناسب

به دنبال نور بگردید و ببینید از کجا وارد می شود و کجا کم و زیاد می شود. به عبارت دیگر به خوبی نور طبیعی موجود در محل را بررسی کنید. در هر کدام از عکس های این مطلب، به جهت نور و سایه های عکس دقت کنید و برای خودتان یادداشت برداری کنید. همچنین در این عکس ها به نور بازتابیده از چشمان بچه ها هم دقت کنید. بینید که چه اندازه این نور زندگی بخش و شخصیت دهنده به عکس نوزاد است. توجه کنید که تمام عکس های این مطلب آموزشی یا در داخل خانه و با استفاده از نور ورودی از پنجره گرفته شده اند و یا در حیاط در قسمتی که خارج از تابش نور مستقیم بوده است.

گام دوم: ترکیب بندی برای پس زمینه

بعد از آن که جهت نور ورودی و محل وقوع آن را یافتید، به ترکیب بندی فکرکنید. توجه کنید که برای ترکیب بندی ابتدا به پس زمینه توجه کنید. عکس Cody را دیدید؟ چه چیزی او را احاطه کرده است؟ قالیچه و پتوی سفید با المان های کوچکی از خواهر و مادرش که به شکل مراقبانی او را در اطرافش پوشش داده اند.

گام سوم: تنظیم دوربین

در زمانی که والدین مشغول آماده کردن نوزاد برای عکاسی هستند، شما به تنظیم دوربین تان بپردازید: اندازه دیافراگم، سرعت شاتر و ISO مناسب را با گرفتن تعدادی عکس تمرینی بیابید. احتمال اینکه این تنظیمات نیاز به تغییراتی زیادی داشته باشد کم است، چرا که قرار است تا دقایق آینده با همین نور موجود عکاسی را انجام دهید. برای اطلاعات بیشتر می توانید مقاله تنظیمات دوربین برای عکاسی کودک را مطالعه کنید.

گام چهارم : عکاسی

پس از پشت سرگذاشتن مراحل قبل، با کمک والدین، نوزاد را در محل عکاسی قرار دهید. در این لحظه ها زمان بسیار مهم اما در عین حال از کنترل شما نیز خارج است. آنچه نیاز دارید این است که آرام باشید و آنچه در مقابلتان رخ می دهد را به خوبی مشاهده کنید. به یاد داشته باشید که شما می توانید جا به جا شوید. پس منعطف و روان حرکت کنید. قاب بندی (ترکیب بندی) کنید، دوربین را نزدیک چشمتان نگه دارید و دست به شاتر باشید (آماده عکس گرفتن). هر لحظه که چیزی می بینید که ارزش ثبت کردن دارد، بی درنگ عکاسی کنید. یک عکس عالی بهتر از ده عکس معمولی ست. تصویر کنید هر عکس که می گیرید، 10 هزارتومان خرج تان می شود! پس درست و بهینه عکاسی کنید-تا عکس عالی بگیرید.

زمانی که بچه خواب است چکار کنیم؟

گاهی همه چیز در اختیار شما نیست. عکس Bent را ببینید. در کالسکه اش به زییایی خواب است. بی انصافی است اگر بخواهید او را بیدار یا از وضعیتی که دارد خارج کنید.

• نور از کجا می آید؟
• آیا نور رضایت بخش است؟ بله هست: با لطافت صورت کودک را پوشانده است. پس این لحظه ارزش ثبت کردن دارد.

حالا که می دانید این لحظه ارزش ثبت کردن دارد، ترکیب بندی را باتوجه به هدفی که در نظر دارید انجام دهید- در مورد این عکس، همه چیز متمرکز است بر لُپ های زیبای نوزاد و چانه اش و همچنین موقعیت امن و پر از آرامشی که در محل خوابش برقرار است. پس کمی جلو بیاید و عکس بگیرید.

نکات فنی در خصوص عکاسی از نوزدان

ISO: نوری که در محل در اختیارتان قرار می گیرد، تعیین کننده ISO خواهد بود. اگر در داخل خانه عکاسی می کنید، بچه را به پنجره روشن نزدیک کنید و سپس به آرامی آن را از پنجره دور کنید. در این مسیر بهترین موقعیت و میزان تغییرات نور را بررسی کنید. (به این وسیله می توانید مکان بهینه را برای تنظیم ISO بیاید. یادتان باشد کمترین ISO بهترین ISO است. اما گاهی مجبورید ISO را برای جبران نور افزایش دهید.)

دیافراگم: جدا کردن نوزاد از پس زمینه بهترین راه عکاسی از آن هاست. با این کار تمام حواس ببینده به جزییات خود نوزاد و چهره او معطوف خواهد شد. (جدا کردن سوژه از پس زمینه نیاز به استفاده از دیافراگم های باز دارد).

سرعت شاتر: برای راحتی در جابه جایی احتمالاً باید بدون سه پایه عکاسی کنید. این یعنی دوربین روی دست خواهد بود و احتمال لرزش دست وجود دارد و همانطور که می دانید هردوربین و هر شخصی یک محدوده امن برای عکاسی بدون لرزش دارد. ترکیب این دو با هم (ویژگی دوربین و دست فرد عکاس) تعیین کننده عدد سرعت شاتر بحرانی است. استفاده از سرعت شاتر بزرگ تر (طولانی تر) از سرعت بحرانی به معنی لرزش و خراب شدن عکس خواهد بود. معمولاً عدد 125/1 ثانیه، زمان مناسبی است. به یاد داشته باشید که بچه ها سریع حرکت می کنند پس یک سرعت شاتر کمتر مثل 200/1 ثانیه توصیه می شود تا بتوانید همنوا با حرکات بچه جا به جا شوید و عکس بگیرید.

سه توصیه پایانی برای آنکه خلاقانه تر ببینید و عکاسی کنید.

• حواستان به نور باشد. از کجا می آید و چه مسیری را طی می کند؟ چگونه سوژه را روشن می کند؟ سایه ها کجا هستند؟
• ترکیب بندی را خوب مشاهده کنید: چه از عکس می خواهید و چه قابی مناسب است؟ کلوزآپ؟ افقی یا عمودی؟ از بالا یا از پایین با چه زاویه ای؟ چرا؟
• لحظه تعیین کننده عکس گرفتن : در لحظه ای که در حال عکاسی کردنش هستید، چه اتفاق خاصی در حال وقوع است؟

منبع: digital-photography-school.com

ما پیام های زیادی درباره تنظیمات دوربین در عکاسی کودک انتخاب می کنیم، دریافت کرده ایم. به همین دلیل ترجیح دادیم یک مطلب در این باره بنویسیم.

ما همیشه در حالت تنظیمات دستی (manual) عکاسی می کنیم. ترجیج ما بر این است که تک تک تنظیمات را خود عکاس برای دوربین تنظیم کند تا اینکه به طور خودکار انتخاب شود. در ادامه تنظیمات دوربین در عکاسی از کودک را به طور جداگانه بررسی کرده ام:

دیافراگم:

همیشه به دریچه دیافراگم توجه کنید چرا که یکی از تعیین کننده ترین تنظیمانی است که در نتیجه کار تاثیر می گذارد. از آن جا که م در آتلیه عکاسی می کنیم و نور پیوسته (منظور استفاده از تجهیزات نوردهی در استودیوست که برعکس نور طبیعی یکسره و تغییر ناپذیر حاضر هستند) را برای کار استفاده می کنم، بهتر است این موارد را در تنظیمات دوربین در عکاسی کودک در خصوص دیافراگم مد نظر قرار دهیم:

1- عکاسی از کودک به تنهایی (سوژه منفرد)

هنگامی که کودک را به تنهایی عکاسی می کنیم، الویت استفاده از دیافراگم های کاملاً باز باشد. این به ما کمک می کند تا تمام سوژه را در فوکوس قرار دهیم و به تمامی او را از محیط پیرامونش جدا سازیم. به این منظور از دیافراگمی با اندازه f2 یا f2.5 مناسب است. البته زمانی که با چنین دیافراگم های کوچکی کار می کنید و فوکوس بسیار محدودی دارید، باید در فوکس کردن بسیار مهارت داشته باشید.

2-  عکاسی از کودک و دیگران (خواهر و برادر یا والدین).

وقتی از کودک و یک نفر دیگر عکاسی می کنید، اگر هر دو در یک صفحه فوکوس قرار دارند (یعنی هر دو در یک فاصله از دوربین قرار گرفته اند، مثلاً هر دو کنار هم روی قالیچه دراز کشیده اند)، باید برای آن که صورت هر دو در فوکوس باشد، کمی دیافراگم را ببندید (عمق میدان وضوح تصویر را بیشتر کنید). برای این حالت ها من معولاً f4 را توصیه می کنم.

3- عکاسی خانوادگی

اگر قرار است همه دیگر اعضای خانواده در کنار کودک در عکس قرار بگیرند و یک عکس خانوادگی داشته باشید، عدد یافراگم را باید بازهم بیشتر افزایش دهید (دیافراگم را بیشتر ببندید) تا مطمئن شوید که همه سوژه ها در فوکوس خواهند بود. بسته یه اینکه چه تعداد افراد در عکس هستند و یا اینکه همه در یک صفحه فوکوس هستند یا نه، محدوده بین f5.6 تا f8 مناسب این نوع عکس ها خواهد بود.

ایزو، سرعت شاتر و وایت بالانس

در تنظیمات دوربین در عکاسی کودک توجه شود که، مادامی که دیافراگم را تغییر ندهیم، نباید سایر تنطیمات را تغییر دهیم. در صورت تغییر عدد دیافراگم، ممکن است نیاز به تغییر ISO، سرعت شاتر یا وایت بالانس داشته باشیم. در این موارد معمولاً ISO را تنظیم می کنیم و به سرعت شاتر دست نمی زنیم.

معمولاً از نور پیوسته (continuous lights) و (PLM (Parabolic light modifier برای عکاسی از کودکان استفاده می شود. عدد ایزو را هم معمولاً در محدوده 400 در نظر می گیریم و هرجا که عدد دیافراگم را تغییر دهیم ایزو را مجدد کنترل می کنیم.

• PLM: گروهی از انواع اتصال نور به سافت باکس که قابلیت تغییر مکان منبع نور درون سافت باکس را فراهم می کند.

بهتر است یک بار بیشتر به سراغ تنظیم سرعت شاتر نرویم. این عدد را 250/1 ثانیه در نظر می گیریم. این مقدار برای آنکه هیچ گونه مات شدگی (blur) در عکس نداشته باشم کافی است.

تنظیم وایت بالانس را به صورت دستی با استفاده از gray card انجام می دهیم. لازم به ذکر است که gray card روشی برای تنظیم دستی وایت بلانس دوربین که در آن به طور خلاصه باید از یک کارت خاکستری در محل عکاسی، یک عکس بگیرید و سپس از دوربین بخواهید که همین عکس را مبنای تنطیم وایت بالانس دوربین قرار دهد.

به یاد داشته باشید که این تنطیمات حتمی و قطعی نیست. شما بسته به محیط آتلیه و نوری که در اختیار دارید و هدف و خواسته تان از عکسی که ثبت می کنید، باید تنظیمات شخصی خود را بیابید.

منبع:http://amytong.com.au

اگر شما یک عکاس هستید، حتماً عکاسی کودک هنگام بازی کردن و دویدن، تحرک و بالا و پایین پریدن هایشان یک فرآیند وسوسه کننده است. در ادامه هفت ترفند و راهنمایی را با شما در میان می گذارم که به شما برای عکاسی کودک در حین فعالیت هایشان کمک خواهد کرد.

1- عکاسی با موبایل بهتر از آن است که لحظه های مهم را از دست بدهید.

من معلم آموزش عکاسی با دوربین های DSLR هستم. اما یکی از شکایت های هنرجویانم این است که می گویند دیگران با تلفن های همراهشان بهتر عکاسی می کنند تا آن ها با دوربین های حرفه ای شان.

اگر شما هم هنوز در مرحله ای هستید که تسلط کافی برای استفاده کاملاً حرفه ای از دوربین های DSLR را ندارید، بابت استفاده از دوربین گوشی هایتان شرمنده نباشید. تا زمانی که شما سه عنصر مهم در یک عکس یعنی نور، لحظه و ترکیب بندی (قاب بندی) را مد نظر داشته باشید، فارغ از اینکه وسیله عکاسی شما چیست، می توانید عکس های خوبی بگیرید. پس لحظه های ناب را به خاطر اینکه دوربین DSLR تان را همراه ندارید از دست ندهید و از گوشی استفاده کنید.

این عکس را زمانی که دخترم در حال دویدن در این حوضچه کوچک آب بود، با یک iphone4s گرفتم. چون هوا خیلی روشن بود، سرعت شاتر مناسب بود و دوربین (گوشی) توانست حرکت قطره های آب را که در حال پرتاب به طرفین بود نیز ثبت کند.

2- به جای آنکه دستور بدهید، مشاهده کننده خوبی باشید.

اگر مشغول به عکاسی کودک هنگام بازی هستید، بهتر است که عکاسی شما مبتنی بر ثبت لحظات طبیعی آن ها باشد تا اینکه از آن ها بخواهید که مقابل دوربین شما ژست مورد نظر شما را بگیرند. اجازه دهید که آنها در جریان طبیعی بازی و فعالیت هایشان قرار بگیرند؛ این گونه تعداد فراوانی لحظه ناب عکاسی نصیب شما خواهد شد. در این حالت زمانی که شما در این روند طبیعی دخالت می کنید و از آن ها می خواهید به گونه ای خاص بایستند یا حرکت کنند، آن لحظات عالی خراب می شوند.

می خواستم یک پرتره زیبا از دخترم در این برگ های خوش رنگ پاییزی داشته باشم. اما می دانستم نمی توانم مجبورش کنم چند ثانیه بایستد و برای من ژست بگیرد. پس به او اجازه دادم آزادنه جلوی من راه برود. یک لحظه او را صدا زدم. برگشت و من درست همان لحظه عکسش را ثبت کردم.

3- زوایا

در هنگام عکاسی از بچه ها، به زاویه در عکاسی دقت کنید. مثلاً عکاسی از پایین با انتخاب زاویه های زیرین (low angles) نتایج هیجان انگیزی در پی خواهد داشت. همچنین تا آن جا که می توانید هم ارتفاع آن ها عکاسی کنید تا وارد دنیای آن ها شوید (هم تراز بچه ها شوید و کمتر از بالا از آن ها عکاسی کنید).

این عکس یک مثال عالی از عکاسی low angle است. من برای گرفتن این عکس تقریبا روی زمین دراز کشیدم.

قبل از آن که آنرا دور بیاندازیم، فرزندانم این تشک را به یک ترامپولین برای پریدن به هوا تبدیل کردند. با انتخاب زاویه پایین (low angle) توانستم حس پریدن و معلق شدن پسرم را بهتر نشان بدهم.

4- نزدیک شوید.

خودتان بخشی از بازی آن ها شوید. تا آن جا که می توانید نزدیک شوید و از فواصل کانونی کوچک و زوایه های باز (wide angles) استفاده کنید. وقتی به این عکس نگاه می کنید، به شما این حس دست می دهد که در آن لحظه درست در نزدیک ترین فاصله به سوژه هستید.

این پسر داشت با پدرش کشتی می گرفت. من تا آن جا که توانستم نزدیک ماجرا شدم و این عکس را با انتخاب یک فاصله کانونی خیلی کم ثبت کردم تا حس آن لحظه را به صورت اغراق شده ثبت کنم.

5- پشت سرشان قرار بگیرید.

به طور کلی عکاسی از سوژه های انسانی از پشت سر، کمی حس رازآلودگی را به مخاطب منتقل می کند و به آن ها (مخاطب) اجازه می دهد تا کمی از تصوراتشان برای تفسیر عکس کمک بگیرند. وقتی چهره سوژه را نمی بینیم، می توانیم از تخیلمان برای حدس اینکه چه هدفی در آن لحظه دارند استفاده کنیم.

این عکس با زاویه over-shoulder حس پیش بینی یا حدس زدن آن که چه اتفاقی قرار است بیافتد را تقویت می کند.

این عکس را زمانی از پسرم گرفتم که حسابی مشغول فراهم کردن شن و ماسه برای ساخت قلعه شنی اش بود. همان طور که می بیند. اینجا در حال جست و جو برای مصالح است.

این عکس ترکیب دو ترفند است: عکاسی از پشت سر و نزدیک شدن. ضمناً عکس را با گوشی گرفتم.

6- از سرعت شاتر خلاقانه استفاده کنید.

یکی از مشکلات عکاسی کودک هنگام بازی و حرکت، “مات شدن حرکت” (motion blur) است. برای غلبه بر این مشکل به سرعت شاتر به اندازه کافی بالا (عدد سرعت شاتر کمتر) نیاز دارید. با این حال (با اینکه motion blur به خودی خود می تواند یک مشکل برای عکاسی از سوژه در حال حرکت باشد)، اما می توانید از آن در جهت خلاقیت استفاده کنید (مانند عکس زیر).

من از قابیلت سرعت شاتر کم iphone برای گرفتن این پرتره از دخترم استفاده کردم. همان طور که می بینید، صورت او کاملاً شارپ و فوکوس است. در حالی که پس زمینه کاملا blur شده است. این عکس را زمانی گرفتم که دخترم به سمت من می آمد و من عقب عقب گام برمی داشتم. بنابراین برای دوربین همه چیز در حرکت است جز دخترم (چون مرد به عنوان عکاس و دخترش هر دو در حال حرکت هستند پس سرعت آن ها نسبت به همدیگر تقریباً صفر است).

7- در عکس هایتان راوی یک داستان باشید.

شما می توانید در عکس هایتان راوی یک قصه باشید. می توانید یک داستان “قبل و بعد” (قبل و بعد از یک اتفاق) با تنها دو عکس روایت کنید. اما اگر تعداد عکس ها بیشتر باشد (سه عکس)، روایت یا داستان شما می تواند شامل آغاز، میانه و پایان باشد. یا آنقدر عکس داشته باشید که در انتها یک داستان مصور بسازید.

این داستان با یک دختربچه آغاز می شود که پدرش را به جایی خاص راهنمایی می کند.

در میانه داستان، او با پدرش می رقصد.

پایان داستان لحظه ایست که پدرش او را در هوا می چرخاند.

منبع: digital-photography-school.com

بچه ها یکی از سوژه های مورد علاقه بیشتر مردم برای عکاسی هستند، اما مانند هر سوژه ای، آن ها هم چالش های عکاسی خاص خودشان را دارند. اجازه دهید در ادامه نگاهی به چند روش برای عکاسی کودک در فضای باز اشاره کنیم.

چرا نور طبیعی بهترین نور است؟

بچه ها مانند تمام سوژه های انسانی، در حالت که در نور طبیعی در فضای باز باشند، به بهترین شکل ممکن در عکس ثبت می شوند. نور لطیف و طبیعی به صورت سوژه حالتی دلپذیرتر می دهد و کمک می کند که پوست صاف تر به نظر برسد و سایه های شدید روی صورت را از بین می برد.

استفاده از فلاش برای بچه ها و کوچکترها ممکن است باعث پلک زدن و یا حتی ترس و گریه کردن آن ها شود. هم چنین نور فلاش باعث می شود تا عمق و بعد موجود در فضای عکس در حالت طبیعی را به خاطر شدت نور فلاش که به صورت یکسان به همه جا می تابد، از دست بدهید. چرا که این سایه روشن های ظریف موجود به خاطر نور طبیعی هستند که به عکس جزییات، حس و عمق می بخشند.

هنگامی که در جستجوی یک زمان مناسب برای استفاده از نور طبیعی برای عکاسی از کودکان در فضای باز هستید، یادتان باشد که نور میانه روز به خاطر سایه های شدیدی که ایجاد می کند، اصلاً مناسب نیست. بهترین زمان ها برای عکاسی در طول روز، یکی اوایل طلوع آفتاب و دیگری نزدیک به غروب است. این زمان ها به ساعت طلایی معروف هستند. در این ساعت ها چون خورشید در پایین آسمان است، نور به نرمی به سوژه می تابد و درخشش لطیفی ایجاد می کند. بنابراین در این ساعت طلایی یک زاویه مناسب برای تابیدن نور از یک سمت به سوژه بیابید، نتیجه بعید است بد باشد.

اگر به هر دلیلی نمی توانید در ساعت طلایی عکاسی کنید و مجبورید در طول روز این کار را انجام دهید، چند راه برای کم کردن مشکلات در این ساعت ها وجود دارد. نخست اینکه سعی کنید تا حد ممکن از مکان هایی که نور خورشید مستقیم و شدید است دور بمانید. به جای آن دنبال جایی باشید که تا حدودی سایه است. از کودک بخواهید روبه آسمان بایستد تا صورتش کاملاً روشن باشد. می توانید از یک فلاش پر کننده (fill flash) یا سیار (portable flash) برای پر کردن سایه هایی که احتمالاً (به خاطر نور شدید میانه روز) روی بعضی نقاط صورت می افتد، استفاده کنید.

چطور شاد، غریزی و در لحظه عکاسی کنیم؟

توانایی تمرکز بچه ها کم است و اکثرشان در حال بالا و پایین پریدن هستند. بچه ها کمتر برای مدت طولانی یک جا می نشینند و بنابراین سخت خواهد بود که از آن ها انتظار همکاری برای ژست عکاسی داشته باشیم. محیط داخلی یا آتلیه کودک می توانند برای بچه ها ترس آور باشند. همین باعث می شود که کار عکاسی هم برای عکاس ناامید کننده و بدون نتیجه نامطلوب باشد. در عوض عکاسی کودک در فضای باز مانند پارک ها، ساحل، حیاط خانه یا باغ و باغچه بسیار مناسب تر است.

بعضی از والدین عادت دارند که پیش از شروع کار عکاسی، به بچه ها اخطار بدهند که باید بسیار منضبط رفتار کنند. در حالی که این اتفاق باعث می شود بچه ها نیاز به زمان بیشتری داشته باشند تا خودشان را پیدا کنند، از استرس اولیه حاصل از تذکرات راحت شوند و خودشان را رها کنند. ژست های خشک و لبخندهای پنیری (اشاره به چیززززز) آن چیزی نیستند که در عکاسی کودک باید به دنبالشان باشید. بنابراین ضروری است که بچه ها در هنگام عکاسی شاد و راحت باشند و به آن ها اجازه دهید هراز گاهی بیایند و نتیجه عکس را در دوربین ببینید. همراه آوردن یک سرگرمی با اجازه والدین می تواند یک راه خوب برای تهییج بچه ای که خسته شده است، به ادامه کار عکاسی باشد.

یک جلسه عکاسی در فضای باز به شما امکان عکاسی از حرکت (action shots) می دهد. مواردی که بچه ها در حال دویدن در چمن، ماسه بازی در ساحل، بازی کردن با اسباب بازی هایشان یا سایر بچه ها هستند فرصت های عالی برای عکاسی خواهد بود. در این موارد گرفتن عکس های پشت سر هم از فعالیت های بچه ها می تواند بیشتر حتی شبیه یک مستند شود تا عکاسی پرتره کودک.

بچه ها، مانند بزرگسالان، هرکدام اشخاصی با ویژگی های منحصر به فرد هستند و یکی از کارهای شما در عکاسی کودک در فضای باز این است که شخصیت خاص هر کدام را در عکس هایشان ثبت کنید. یک راه برای محقق کردن این هدف این است که زمانی را به شناخت آن ها اختصاص دهید (پیش از شروع به کار عکاسی). با این کار خواهید فهمید چه ویژگی های شخصیتی دارند: خجالتی اند، برون گرا هستند، جدی و مشتاق اند، با مزه اند یا فقط فعال هستند یا… می توانید ایده های جدیدی به کار بگیرید تا هرچه بهتر ویژگی های هر کدام از سوژه ها را در پرتره هایشان منعکس کنید.

همان طور که گفته شد راه های عادی عکاسی برای گرفتن خنده و حالت طبیعی از سوژه ها در مورد بچه ها جواب نمی دهد. پس باید به بازی ها و ترفندهای ویژه ای روی بیاورید. مانند دالی بازی در پشت دوربین و یا مثلاً بچه گانه یا کارتونی حرف زدن احتمالاً باعث می شود که بچه ها یک خنده کاملاً طبیعی به شما تحویل بدهند که به کارتان می آید. یادتان باشد که بچه ها معمولاً در اوایل روز در بهترین و خوش خلق ترین حالتشان هستند. هر چه به انتهای روز نزدیک می شویم، خستگی باعث می شود که همکاری با شما برایشان سخت تر شود. همچین اگر مادر کودک رضایت دارد ثبت یک پرتره مادر و فرزندی در فضای بیرونی که مادر در حال مراقبت از کودک است، می تواند به لحاظ احساسی بسیار تاثیرگذار باشد. برای اطلاعات بیشتر می توانید مقاله آموزش عکاسی مادر و کودک را مطالعه کنید.

بهترین تنظیمات دوربین برای عکاسی کودک در فضای باز

برای آنکه بتوانید بهترین فوکوس را روی صورت بچه ها داشته باشید تنظیم نیمه دستی/اتوماتیک دوربین را در حالت اولویت دیافراگم (شما دیافراگم را تنظیم می کنید و دوربین خودکار سرعت شاتر و ایزو را) قرار دهید. یک اندازه دیافراگم خوب برای شروع می تواند f5.6  باشد. این اندازه دیافراگم مناسبی برای مات کردن (blur) کردن فضای خارج از فوکوس و اطراف و پشت سر سوژه است.

یک اصل در مورد عکاسی با دوربین های دیجیتال استفاده از کمترین ISO ممکن است. اما در مواردی که نور کم است، می توانید تا ISO 800 هم بالا بروید تا سرعت شاتر مناسب را فراهم کنید. هر چند به هر حال بالاتر رفتن از این مقدار ISO می تواند حجم بالایی نویز در تصویر ایجاد کند.

توضیح: از الویت های یادگیری عکاسی با دوربین های دیجیتال، آموختن رابطه بین اعضای مثلت نور در این دوربین هاست: دیافراگم-شاتر-ISO. توصیه می شود پیش از هرکاری این سه ابزار و ارتباط منطقی آن ها را با  هم بیاموزید.

برای ثبت عکس ار بچه ها در حال حرکت کردن، یک سرعت شاتر به اندازه کافی بالا ضروریست. اگر در حال عکاسی روی حالت دیافراگم (الویت دیافراگم) هستید و سرعت شاتر بیش از حد طولانی دارید (چون در این حالت سرعت شاتر را دوربین اتوماتیک با توجه به اندازه ای که شما برای دیافراگم می خواهید تعیین می کند)، باید کمی تغییرات ایجاد کنید. یک سرعت شاتر 1/500 ثانیه یا حتی کمتر (سریع تر) برای ثبت یک تصویر واضح (شارپ) در این حالت ها نیاز است. اگر برایتان مقدور نیست که چنین سرعت مناسبی را ایجاد کنید، دوربین را در حالت ورزشی (sport mode) قرار دهید. این حالت مخصوص عکاسی از سوژه های در حال حرکت است.

یک لنز زوم یا تله (zoom lens) در محدوده 70-200 میلی متر انتخاب خوبی برای عکاسی پرتره از بچه هاست. این لنز به شما امکان می دهد تا از سوژه (بچه) به اندازه کافی فاصله بگیرید و در عین حال کاملاً قاب را با او پر کنید. اگر در فضایی با نور کم عکاسی می کنید، لنزهای سریع تر و با کیفیت بالاتر بهتر خواهند بود (هرچند گران تر هستند).

نکات و ترفند های بیشتر

• همیشه به المان های اضافی که ممکن است در پشت زمینه عکس باشد دقت کنید، همان طور که حواستان به تمام المان های دیگر عکس است. مثلاً یک شاخه درخت که در پشت سر بچه به گونه ای قرار گرفته است که گویی از داخل سر اون بیرون زده است، ممکن است به سختی دیده شود. همچنین به المان هایی که قرار است بعداً به آن ها دقت کنید بپردازید (بعداً دیر می شود!). مثلاً قطع نشدن سر یا دست و پا در پرتره های تمام قد.
• لباسی که بچه ها می پوشند برای عکاسی پرتره اهمیت دارد. لباس های با طرح راه راه یا الگو دار گزینه های مناسبی نیستند، چرا که نگاه را از صورت سوژه منحرف می کنند. هرچند این یک قاعده کلی نیست و ممکن است در زمان هایی، ویژگی های شخصیتی کودکی که از او عکاسی می کنید این شکل از لباس پوشیدن را توجیه کند. هدف خلاقانه یا نهایی شما هر چه هست باید به یاد داشته باشید که بچه ها در هنگام عکاسی در حالتی رها، آزاد و بدون استرس باشند و این با لباس های رسمی معمولاً محقق نمی شود.
• از آن جا که عکاسی از بچه ها در فضای باز نیاز به تحرک و صرف انرژی زیاد توسط عکاس دارد، سعی کنید کمترین لوازم دست و پاگیر ممکن را با خود ببرید. گاهی ممکن است در حالی که کوله عکاسی تان را به پشت دارید، دنبال سوژه بدوید.

در آخر اینکه: خیلی زیاد عکس بگیرید. اگر فقط بخواهید دوربین به دست منتظر لحظه مناسب باشید احتمالاً آن لحظه را از دست می دهید. عکس های زیاد از فواصل و زوایای متعدد بگیرید. قطعاً در این حالت تعداد زیادی عکس بد هم خواهید داشت (مثلاً فوکوس نبودن سوژه). اما در هرحال با این روش تعدای عکس عالی در پایان خواهید داشت.

منبع:www.lightstalking.com